Doorgaan naar hoofdcontent

Pompomgirl

Kent u dat, zo'n zondag waarbij een viertal wasmanden klaar staan om gestreken te worden en u bij het aanschouwen der huiskamer automatisch en volledig spontaan aan het Einde Der Tijden denkt ? Wel, voor zulke zondagen heb ik een voorstel. Een actief, entertainend voorstel, dat u behalve een uurtje een leeg hoofd meteen ook een instant geluksgevoel bezorgt. Weg, strijkstress! Welkom, zondagse chillywilly!

Al wat je nodig hebt zijn enkele blaadjes crêpepapier, een schaar en een touwtje. O, en uw zondagse humeur, natuurlijk! Dat zeker!


Als je een dubbelgevouwen pakketje van dat stapeltje  maakt, krijg je een fijne strook. Een soort waaiertje, zeg maar... Dat bind je in het midden vast met een strak touwtje. (Je kunt zulke pakketje ook kopen, online bijvoorbeeld... Spaart je meteen anderhalve minuut vouwwerk en een hoop geknoei.)



Pulk dan voorzichtig aan de ene kant van je touwtje elk laagje van je waaier los. Probeer de blaadjes niet te veel te kreuken. (Toegegeven, dat had ik pas bij de tweede pompom door, waardoor ik nu ook een semipompon slash misbakselballetje heb. En zelfs als je geen fijn oog hebt voor die dingen, zie je het. Helaas.)

Pulken, dus. Voorzichtig! Langs beide kanten van je waaier.

Jouw engelengeduld en zin voor esthetiek wordt subitopresto of toch zeker na enkele zenuwslopende stressmomentjes beloond met een pompom waar de betere Aziaat stil van wordt...

Bij ons zag dat er ongeveer zo uit:

En vanuit mijn keuken ziet het er zó uit:


Helaas bleef de strijk ondertussen staan... Veel plezier!


Reacties

  1. Oh, wat een leuke tip! Zal hier zeker voor 1 of ander feestje uitgeprobeerd worden!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...