Ik weet niet wat het is, maar de voorbije tien dagen ondernam ik nogal wat dingen die volledig buiten mijn comfort zone liggen... Noem het een innerlijke drang, het krullen van 't blad of nog iets anders, maar vast staat dat deze dame en pleine forme is!
Ik plan nog een vierde activiteitje, maar voorlopig wint de comfort zone het nog van mijn lef... Als ik mezelf overwin en de moed uit mijn schoenen lepel, plan ik 1 van de komende dagen (weken? maanden?) eens helemaal alleen te gaan lopen. Op de piste. Met een toegangskaart. Zoals een echte. Moi. (Toi? Ouioui, moi!) En al zal dat dan maar 1 toertje van 400 meter zijn en zal iedereen me uitlachen, ik zal het toch maar lekker gedaan hebben hé! (U hoort hoe ik in de toekomst praat, hoe ik nu al veronderstel dat ik dat ene toertje zal uitlopen, hoe ik de gedachte aan mijn tong op de grond en het zweet in mijn schoenen probeer te verdringen en hoe ik mijn gloeiend rode kop nu al probeer te negeren.)
Ik ... eh... hou u op de hoogte.
- Ik nam nogal impulsief de beslissing om nog eens van look te veranderen, en voegde meteen de daad bij het woord en de bril bij de s(n)oet. De kleuren waren meteen feller, het licht scheen scherper (en ik denk zelfs dat het gras groener rook, maar dat kan ook een gedacht zijn).
- Ik bestelde nog eens iets online... Iets waar ik nog jaaaren deugd van plan te hebben . (Dat mag ook wel, voor die prijs...) Iets knalroods met witte bollen. Iets wat de zomer in mijn garderobe (en in het plonsbad) zal brengen. Iets waarmee ik zo naar Holland kan, zonder in al mijn onopvallendheid uit de toon te vallen. Foto's volgen, ik ben nog in blijde verwachting...
- Ik beet mijn tong af. Echt. Ik beheerste me. Verwenste iemand hardgrondig en slingerde haar in mijn hoofd de lelijkste dingen naar het lijf... Ik verachtte haar, maakte haar in gedachten met de grond gelijk, maar vooral... ik zweeg. U leest het goed: ik zwéég. How cool is that!
Ik plan nog een vierde activiteitje, maar voorlopig wint de comfort zone het nog van mijn lef... Als ik mezelf overwin en de moed uit mijn schoenen lepel, plan ik 1 van de komende dagen (weken? maanden?) eens helemaal alleen te gaan lopen. Op de piste. Met een toegangskaart. Zoals een echte. Moi. (Toi? Ouioui, moi!) En al zal dat dan maar 1 toertje van 400 meter zijn en zal iedereen me uitlachen, ik zal het toch maar lekker gedaan hebben hé! (U hoort hoe ik in de toekomst praat, hoe ik nu al veronderstel dat ik dat ene toertje zal uitlopen, hoe ik de gedachte aan mijn tong op de grond en het zweet in mijn schoenen probeer te verdringen en hoe ik mijn gloeiend rode kop nu al probeer te negeren.)
Ik ... eh... hou u op de hoogte.
Puntje 4: superhaalbaar, dus doen, Soetkin!
BeantwoordenVerwijderen