Doorgaan naar hoofdcontent

Zuivelgeluk

Ach, ik geef het grif toe: ik ben een smulpaap. Een échte.
Ik kan oprecht genieten van iets wat met liefde klaar werd gemaakt. Op restaurant, daar zeker; maar thuis ook... (Wie hier af en toe eens langs komt weet wat mijn favoriete adresjes in de Westhoek zijn, toevallige passanten kunnen hier eens piepen...)

Hoewel ik mezelf zeker geen keukenprinses noem (daarvoor moet je eerder bij Victorine zijn...) kan ik wel heel gelukkig worden van ronddwalen in supermarkten in binnen- en buitenland. Dat had ik als kind zelfs al. Ik herinner me onze winkelbezoekjes (Intermarché, Leclerc, Match, Sainsbury's, Marcs &Spencer's, Albert Heijn, Coop...)  in het buitenland, waar ik vooral heel graag in de food-rayons ronddwaalde. Engelse marmelade, scones en clotted cream, Franse nectarines, pastèques, gezouten Perrier of boter en Danettepudding in familiepotten, Italiaanse kaas en pasta in vijftien vormen, zeevruchten en olijven. Als 't maar om te eten was, ik werd er instant happy van...

Laatst kwam dat gevoel van overvloedig geluk mij plots weer overspoelen, in de E.Leclerc van Belle (Bailleul), hier net over de grens... Als ik meterslange rayons vol pudding, yoghurt, bioyoghurt, sojayoghurt, boter, smeerkaas, jonge kaas, oude kaas, roomkaas, régimekaas, platte kaas... zie, maakt mijn hart een sprongetje... en wil ik daar dan wel een foto van nemen...

Een contente Mamasoet tussen zoveel lekkers...











Reacties

  1. Mo seg, daar moet ik ook eens naartoe peins ik... En keukenprinses..kweet niet hoor, van zo'n compliment ga ik blozen, hoor :) x

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...