Doorgaan naar hoofdcontent

4 op een rij


Het is een goeie zaak dat mijn ouders vier kinderen kregen.
In plaats van drie, bedoel ik, voor de rest doet het aantal er niet echt toe.

't Is niet dat wij met ons drieën niet telden, dat niet. Zet mij bij mijn oudste broers en je krijgt een ... eh... geanimeerd gesprek. (Als je lief bent, tenminste. Grootgrondbezitters, kapitalisten en schooljuffrouws, gelieve zich te onthouden. 't Is voor elk van ons beter dat we elkaar niet treffen. En zeker voor uw zelfvertrouwen.)

Maar die derde broer, lees: het vierde kind, die past geweldig goed in de rij. Meer zelfs: die is complementair. Zo complementair zelfs, dat ik durf te stellen dat hij het gezamenlijk verstand van ons drieën verdubbelt, eens hij de ruimte betreedt. En we hadden al zoveel capaciteiten, wij drie samen. Toch alleszins verbaal. (In rekenen, statistiek, optellen en vermenigvuldigen scoorden wij maar matig. Ikzelf zelfs zwak. Ik weet dat Lander en Piethein de maal- en deeltafels wél beheersen, en dat die laatste zelfs met een dubbele boekhouding weg kon, iets wat ik na het vierde jaar opgaf en daarna nog 2 jaar met me meesleepte, domper op mijn algemeen jaartotaal. Wij waren eerder talige mensen, die bij pi eerder aan een taart dachten dan aan een cijferreeks. )

Ik herhaal het dus nog eens: ons Janklaasje dat mag er heus wel wezen. Keigoed in optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen. In cijferen. In statistieken. In betonmassa's berekenen.
Ook de zwaarte van een dak en de dikte van tegels kan hij zomaar uit zijn hoofd bedenken. Hij rekent uit hoeveel tegeltjes er in een zwembad gaan, en hoe ze bewerkt moeten zijn om niet poreus te zijn. Hij kan keigoed rechthoeken, cirkels en vierkanten tekenen. Driedimensionaal, zelfs. In de hoogte, de breedte en de diepte. Hij monteert daar dan massagestralen in en een dikke buis waaruit golven ontstaan. Daarrond kwam een stroomversnelling waarop je zalig kunt drijven en voor de chillers tekende hij een broebelbad voor wel 20 man. Als top of the bill plakte hij nog een glijbaan door het dak en een sauna en stoombad voor wie het graag warm heeft.

Wij mochten zaterdag zijn uitgewerkte schetsen eens uitproberen. In onze zwembroek. In Poperinge.
Zo complementair zijn we wel: hij tekent en wij zwemmen het eens uit.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...