Doorgaan naar hoofdcontent

7 foto's, 1 week!

De meeste weken zijn hier hectisch, maar de voorbije kreeg van mij twaalf sterren voor sfeer en gezelligheid...

Op zondag startte het uitwisselingsprogramma met onze partnerschool uit Venray.
In Venray. (Ja gie, in Olland!)

Op woensdag keerden we mét onze partners-voor-een-week/slash/vrienden-voor-het-leven terug naar Ieper en gingen de activiteiten gewoon door, tot vrijdagavond.
Voor zes klassen dertienjarigen. Uit beide landen. Energievreters. Entertainers, topmeiden en dito kerels...

Op vrijdagavond ben ik in half comateuze toestand in de zetel geploft en ik merk dat we ondertussen zaterdagavond zijn. De dag dwaalde voorbij in een mix van zware vermoeidheid en extreem contentement. Ontroering ook, om de mooie vriendschappen en het emotionele afscheid bij veel van onze leerlingen én hun gasten. Ik koester de fijne contacten met onze Nederlandse collega's, en bij het zien van de afscheidstranen van onze jeugd, wist ik zeker: zij doen dit ook...

Niet één uur in de klas, maar zoveel lessen voor het leven!









Hier hoort toch ook wel een uitdrukkelijk dank-je-wel bij.
Danketje, Drakenjager, omdat jij Het Nest dagenlang entertainde.
Danketje, Riet, jij topwijf uit Nederland.
Danketje, Team Olland, voor de zalige voorbereidingen in ons Lyceum
Danketje, Team Venray, voor de fijne tijd, de vrolijke noot en de goeie zorgen.

Mijn tank is weer helemaal vol.
Laat die winter maar komen!



Reacties

  1. Zalig zeg! Maar die hollandse teksten op plakkaatjes! Niet te doen hé

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En nu vind ik het nog spijtiger dat wij geen ollandse gast een warm welkom mochten heten...maar het programma van die andere bende 13-jarigen was ook top, hoor als ik dat zo hoorde :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @storm:ik moet er mss eens een hele post aan wijden :-)
    @victorine: beide circuits bleken een schot in de roos!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!