The simple life

Ik heb het een paar jaar kunnen afwimpelen, maar dit jaar voelde ik mij toch moreel verplicht om op Humo's eindejaarsvragen te antwoorden. Je kan de boot niet blijven afhouden, en die mensen moeten ook hun boterham verdienen. Ik beantwoord de vragen hieronder, wegens ietsje te laat voor de papieren Humoversie. 1 Wat vindt u de belangrijkste evolutie of trend van het voorbije jaar? Ik probeer me niet (meer) hardop te ergeren aan mensen en hun meningen, maar het doet me wat als de zin voor nuance weg is. We lijken te verglijden in zwart-witdenken, terwijl nogal wat versies grijs hun plaats in het verhaal mogen krijgen. Ik merk dat eigenlijk overal, zelfs bij mensen die me nauw aan het hart liggen. Ik merk ook dat ik steeds minder het conflict van de discussie probeer op te zoeken en ben er nog helemaal niet uit of dat nu juist een moedige dan wel een heel laffe zaak is. Het woord kamp (in al zijn betekenissen, van een ijskoude mensenjungle hier enkele tientallen kilometers ver

Het is iets wat ik al altijd leuk heb gevonden, maar de laatste tijd valt het me extra op... hoeveel plezier ik heb in (mijn) spelende kinderen.  De lezer voor wie het glas altijd half leeg is, vermoedt nu waarschijnlijk dat ik vooral de stilte die het spel met zich meebrengt kan appreciëren. Klopt! De lezer voor wie het glas altijd half vol is, weet dat ik het ook gewoon fijn vind om foto's te maken van zoveel spelplezier... Dat ons huis er steeds vaker als een binnenspeeltuin 2.0 uit begint te zien, neem ik graag voor lief!

Ik kreeg van Emmy deze Amaryllis... In 10 dagen veranderde ze van een bolletje in een kanjer van maar liefst 64 cm! We sloten zopas een deal: zij mag nog eventjes gesloten staan pronken, ( het is een zij , for sure, deze beauty !) maar tegen Kerstmis zal ze knallen, met frisse,roze, statige trompetbloemen. Feestgeschal, tegen 't eind van deze week...

Gast'n, het is nog maar 12.30 uur en mijn zondagmorgen was een klepper van formaat!  Al scrollend en surfend bracht het lot me -het moest zo zijn!- op de Facebookpagina van de Heppy people concept store in Poperinge... Wat ik daar zag, deed mijn gat schuifelen ...  Op naar Poperinge, dus, en het was nog niet eens elf uur 's morgens! De winkel van Bieke Donche heeft echt alles om een glimlach op je snoet te toveren:  van vrolijke sjaals over snoezige brooddoosjes,  versierbare tafelkleedjes,  DIY-kruidenassortimentjes,  prachtige lederen accessoires,  lichtboxen in alle mogelijke formaten,  kartonnen poezenverblijfjes,  knappe kaarsen-in-wassen-kandelaartjes,  kaartjes met toffe opschriften,  opbergzakken in retroprints,  nachtlampwolkjes en - peertjes,  neonverlichting voor zindelijke tieners,  papierwaren voor vaders die al alles hebben, reuzengieters... Geloof me vrij: er is niets in de hele shop wat ik (of jij! of je mama! of je papa!

De voorbije week was keidruk, ik sprak er u hier al over... We tellen keihard af naar Kerstmis, maar moeten de berg van de proefjes nog over. Mijn stresslevel (en dat van de dochter) is bovenaards, dus alle afleidingsmanoeuvers passeerden al de revue. In een poging niet in geknor en gezeur te vervallen, lijst ik hieronder de hoogtepunten van de voorbije week op. Ik vat ze samen onder de noemer 'rustig blijven '. Sinds dinsdag is Het Nest dus bezig met het afleggen van proefjes allerhande: we berekenden samen al oppervlakten van halve cirkels, winstmarges bij de verkoop van fietsbellen en cijferoefeningen met kommagetallen en rest. De oorzaken van en aanleiding tot de Eerste Wereldoorlog én de werking van ons oor passeerden al de revue, en ik ben weer helemaal mee als iemand met mij van gedachten wil wisselen over de reïncarnatiegedachte van de boeddhisten. Omdat je met z'n tweeën makkelijker drie kinders kan managen in deze drukke tijden, deed Drakenjager dapper mee.

Lieve schatten, u weet het al langer: ik ben niet meteen het rustige type. 't Is al wat gebeterd , dat wel, maar ik zou zeg maar liever een lesje aerobics volgen dan mijn evenwicht in de yoga te moeten bewaren. (En ook dat is overdreven, want nog liever kampeer ik in mijn zetel. Iets met lui en moe...) Nu zijn er periodes in het jaar waarin ik er keigoed in slaag om de rust ten huize Het Nest te bewaren. De eerste drie weken van de grote vakantie. Paasmaandag. Elke zaterdag na 18 uur als we naar Belgium's Got Talent en retard kijken. De zondagmorgen tussen 7 en 8. Ik zeg maar wat... Er zijn ook traditioneel drukke periodes. Dan komen we thuis na zessen en moet er precies nog een half dagdeel beginnen. Met eten, drinken, baden, verbeteren, huiswerk afwerken en meer zulks. Of staat er tussen 17 en 19.30 uur nog een voetbaltraining op het programma. En een lesje woord. O, en ik denk dan nog eens naar de vioolklas te moeten... Nu  spreek ik nog niet over de komende weken, me

't Is zoals Bart Peeters het zo mooi zegt... "Voor je het goed beseft staat hun bestaan in volle bloei Dochters worden dames je koopt ze op de groei" 11 jaar geleden, het lijkt alsof dat gisteren was!