Ik heb het een paar jaar kunnen afwimpelen, maar dit jaar voelde ik mij toch moreel verplicht om op Humo's eindejaarsvragen te antwoorden. Je kan de boot niet blijven afhouden, en die mensen moeten ook hun boterham verdienen.
Ik beantwoord de vragen hieronder, wegens ietsje te laat voor de papieren Humoversie.
1 Wat vindt u de belangrijkste evolutie of trend van het voorbije jaar?
Ik probeer me niet (meer) hardop te ergeren aan mensen en hun meningen, maar het doet me wat als de zin voor nuance weg is. We lijken te verglijden in zwart-witdenken, terwijl nogal wat versies grijs hun plaats in het verhaal mogen krijgen. Ik merk dat eigenlijk overal, zelfs bij mensen die me nauw aan het hart liggen. Ik merk ook dat ik steeds minder het conflict van de discussie probeer op te zoeken en ben er nog helemaal niet uit of dat nu juist een moedige dan wel een heel laffe zaak is.
Het woord kamp (in al zijn betekenissen, van een ijskoude mensenjungle hier enkele tientallen kilometers verderop tot een groep waar je het zonder het goed en wel te beseffen toe blijkt te horen) hoop ik in 2017 alleen nog te gebruiken voor de houten constructie aan het eind van den hof, daar waar Het Nest in de zomer op een dekentje onder enkele takken gaat picknicken.
2 Wat vindt u het beste en/of het slechtste TV- of radioprogramma van het voorbije jaar?
Ik hoor meer televisie dan ik er zie, maar als er nu één programma is dat ik echt helemaal opgenomen en bekéken heb, dan is het Radio Gaga op canvas. En élke keer hield ik het niet droog. En élke keer heb ik hardop tegen Drakenjager gezegd dat dit zowat het allerbeste programma van de laatste twintig jaar moet zijn. (En daarvoor had ik geen tv.) Zoveel gedoseerde emotie in de vraagstelling en zoveel meer losgelaten emotie in de antwoorden. Ik hoop zo hard dat er een derde reeks komt!
De uitzending van Karrewiet met duiding op kindermaat van 22 maart 2016 heeft ons allemaal veel deugd gedaan, en is dus zeker ook het vermelden waard. Geen poeha, geen bangmakerij. Net genoeg om de dingen in een kinderhoofdje duidelijk te maken. En net niet te veel om te laten van slapen.
En ik mag dan misschien ietwat vreemde voorkeuren hebben, maar ook de reeks die Jodie Marsh maakte over een aantal min of meer maatschappelijk relevante thema's (vrouwengevangenissen, de extreme gevolgen van jarenlang pesten, vrouwen die jagen als hobby, tattooverslaving en extreme gevolgen van bodybuilding, bijvoorbeeld) heb ik gesmaakt. TLC, snoepzender naar mijn hart ;-)
Qua slechte TV-programma's heb ik geen klagen. Onze TV heeft een uitknop. En Drakenjager een fijne snoet om naar te kijken.
3 Wat vindt u het beste boek / film / toneelstuk van 2016?
Qua boek was ik zo erg onder de indruk van Lena Dunhams 'Not that kind of girl' dat ik er een reeksje blogposts aan gewijd heb. Je kunt ze hier nog eens nalezen!
Ik kijk geen films en als ik er eens eentje bekijk, slaap ik al voor de reclame eindigt, dus ik ga hier geen loze verklaringen doen. Of toch, ik heb er eentje gezien in de bioscoop: Helden van de zee. En daar waren mijn kleine helden wel blij mee!
Het beste theater speelde zich hier vlakbij af: we mochten enkele keren genieten van onze Quinn die in optredens bij haar lesjes woord en op musicalkamp show gaf alsof ze maar 1 dag meer te leven had. Met het risico bevooroordeeld genoemd te worden: met stip op 1 in de categorie Showbizz en Drama: my girl!
4 Wie wenst u wat toe voor 2017 (ten goede en ten kwade)?
Los Demettos en mezelf wens ik een kritische, optimistische blik op wat komen gaat, moed om voor zichzelf te spreken en in te gaan tegen de massa en heel veel goesting in de avonturen op hun pad.
Mijn moeke en vake, mijn broers en schoonzussen wens ik véél relaxte gezellige familiemomentjes rond de vuurschaal. Dat we veel serieus mogen zeveren en veel onnozel mogen discussiëren . En omgekeerd. En veel marshmallows-op-een-stokje.
Emmyemmy wens ik evenveel positivisme als in 2016 (en zelfs nog méér!), veel plezier in het plannen van onze sortietjes, eindelijk een zwembad in de tuin en ik hoop uit het diepst van mijn hart dat ons contentement als we samen zijn zich mag vermenigvuldigen in 2017.
Alle mensen die mij in 2016 van dichtbij of veraf een schop onder de kont gaven, de courage om mij niet te laten vangen aan negativisme en de goesting om te blijven gaan aanwakkerden wens ik een vurig en enthousiast 2017, met neuzen in dezelfde richting. Wij hebben elkaar zo nodig!
En u, lieve, anonieme lezer, wens ik evenveel plezier aan het lezen van dit blogje als ik heb aan het schrijven ervan.
Ik wens tot slot niemand iets ten kwade toe.
'k Geloof gewoon keihard in karma.
En in Boontje!
Ik beantwoord de vragen hieronder, wegens ietsje te laat voor de papieren Humoversie.
1 Wat vindt u de belangrijkste evolutie of trend van het voorbije jaar?
Ik probeer me niet (meer) hardop te ergeren aan mensen en hun meningen, maar het doet me wat als de zin voor nuance weg is. We lijken te verglijden in zwart-witdenken, terwijl nogal wat versies grijs hun plaats in het verhaal mogen krijgen. Ik merk dat eigenlijk overal, zelfs bij mensen die me nauw aan het hart liggen. Ik merk ook dat ik steeds minder het conflict van de discussie probeer op te zoeken en ben er nog helemaal niet uit of dat nu juist een moedige dan wel een heel laffe zaak is.
Het woord kamp (in al zijn betekenissen, van een ijskoude mensenjungle hier enkele tientallen kilometers verderop tot een groep waar je het zonder het goed en wel te beseffen toe blijkt te horen) hoop ik in 2017 alleen nog te gebruiken voor de houten constructie aan het eind van den hof, daar waar Het Nest in de zomer op een dekentje onder enkele takken gaat picknicken.
2 Wat vindt u het beste en/of het slechtste TV- of radioprogramma van het voorbije jaar?
Ik hoor meer televisie dan ik er zie, maar als er nu één programma is dat ik echt helemaal opgenomen en bekéken heb, dan is het Radio Gaga op canvas. En élke keer hield ik het niet droog. En élke keer heb ik hardop tegen Drakenjager gezegd dat dit zowat het allerbeste programma van de laatste twintig jaar moet zijn. (En daarvoor had ik geen tv.) Zoveel gedoseerde emotie in de vraagstelling en zoveel meer losgelaten emotie in de antwoorden. Ik hoop zo hard dat er een derde reeks komt!
De uitzending van Karrewiet met duiding op kindermaat van 22 maart 2016 heeft ons allemaal veel deugd gedaan, en is dus zeker ook het vermelden waard. Geen poeha, geen bangmakerij. Net genoeg om de dingen in een kinderhoofdje duidelijk te maken. En net niet te veel om te laten van slapen.
En ik mag dan misschien ietwat vreemde voorkeuren hebben, maar ook de reeks die Jodie Marsh maakte over een aantal min of meer maatschappelijk relevante thema's (vrouwengevangenissen, de extreme gevolgen van jarenlang pesten, vrouwen die jagen als hobby, tattooverslaving en extreme gevolgen van bodybuilding, bijvoorbeeld) heb ik gesmaakt. TLC, snoepzender naar mijn hart ;-)
Qua slechte TV-programma's heb ik geen klagen. Onze TV heeft een uitknop. En Drakenjager een fijne snoet om naar te kijken.
3 Wat vindt u het beste boek / film / toneelstuk van 2016?
Qua boek was ik zo erg onder de indruk van Lena Dunhams 'Not that kind of girl' dat ik er een reeksje blogposts aan gewijd heb. Je kunt ze hier nog eens nalezen!
Ik kijk geen films en als ik er eens eentje bekijk, slaap ik al voor de reclame eindigt, dus ik ga hier geen loze verklaringen doen. Of toch, ik heb er eentje gezien in de bioscoop: Helden van de zee. En daar waren mijn kleine helden wel blij mee!
Het beste theater speelde zich hier vlakbij af: we mochten enkele keren genieten van onze Quinn die in optredens bij haar lesjes woord en op musicalkamp show gaf alsof ze maar 1 dag meer te leven had. Met het risico bevooroordeeld genoemd te worden: met stip op 1 in de categorie Showbizz en Drama: my girl!
4 Wie wenst u wat toe voor 2017 (ten goede en ten kwade)?
Los Demettos en mezelf wens ik een kritische, optimistische blik op wat komen gaat, moed om voor zichzelf te spreken en in te gaan tegen de massa en heel veel goesting in de avonturen op hun pad.
Mijn moeke en vake, mijn broers en schoonzussen wens ik véél relaxte gezellige familiemomentjes rond de vuurschaal. Dat we veel serieus mogen zeveren en veel onnozel mogen discussiëren . En omgekeerd. En veel marshmallows-op-een-stokje.
Emmyemmy wens ik evenveel positivisme als in 2016 (en zelfs nog méér!), veel plezier in het plannen van onze sortietjes, eindelijk een zwembad in de tuin en ik hoop uit het diepst van mijn hart dat ons contentement als we samen zijn zich mag vermenigvuldigen in 2017.
Alle mensen die mij in 2016 van dichtbij of veraf een schop onder de kont gaven, de courage om mij niet te laten vangen aan negativisme en de goesting om te blijven gaan aanwakkerden wens ik een vurig en enthousiast 2017, met neuzen in dezelfde richting. Wij hebben elkaar zo nodig!
En u, lieve, anonieme lezer, wens ik evenveel plezier aan het lezen van dit blogje als ik heb aan het schrijven ervan.
Ik wens tot slot niemand iets ten kwade toe.
'k Geloof gewoon keihard in karma.
En in Boontje!
Zalig! Ik lees dat ook altijd, de eindejaarsvragen, en vul dan in gedachten in wat ik zou zeggen. Jij doét het gewoon! Doe zo voort in 2017, want ik kom hier graag lezen.
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven, Mamasoet! Ik duim voor véél neuzen in dezelfde, positieve richting!!
BeantwoordenVerwijderen