Doorgaan naar hoofdcontent

7 foto's, 1 week - 'rustig blijven'

De voorbije week was keidruk, ik sprak er u hier al over... We tellen keihard af naar Kerstmis, maar moeten de berg van de proefjes nog over. Mijn stresslevel (en dat van de dochter) is bovenaards, dus alle afleidingsmanoeuvers passeerden al de revue.

In een poging niet in geknor en gezeur te vervallen, lijst ik hieronder de hoogtepunten van de voorbije week op.
Ik vat ze samen onder de noemer 'rustig blijven'.

Sinds dinsdag is Het Nest dus bezig met het afleggen van proefjes allerhande: we berekenden samen al oppervlakten van halve cirkels, winstmarges bij de verkoop van fietsbellen en cijferoefeningen met kommagetallen en rest. De oorzaken van en aanleiding tot de Eerste Wereldoorlog én de werking van ons oor passeerden al de revue, en ik ben weer helemaal mee als iemand met mij van gedachten wil wisselen over de reïncarnatiegedachte van de boeddhisten.

Omdat je met z'n tweeën makkelijker drie kinders kan managen in deze drukke tijden, deed Drakenjager dapper mee. Bemerk zijn pedagogisch verantwoord geplaatste sigaret op foto 2!

Ik deed al wreed mijn best om de ruimte onder onze kerstboom te vullen, we zijn er écht bijna, en het kaftpapier van denikea  zorgt dat al die cadeaus allemaal verschrikkelijk mooi met elkaar matchen... We kochten dit jaar een naaldhoudende Nordmannboom die zalig ruikt en op het randje van epileptisch staat te knipperen.
Toch vind ik dat er ook heel veel te zeggen valt voor de boom die ten huize ons pa en ma te pronken staat. Homemade, uit Scandanavisch bleek hout. Ik hoop om ooit -als ik de pensioengerechtigde leeftijd bereikt heb- nog zoveel creativiteit in mijn binnenwerk te hebben bewaard. Al denk ik dat het vooral een combinatie is van veel tijd, veel geduld, veel handigheid en veel borstelstokken.

Zaterdagavond verloor ik bijna het bewustzijn - zo zen was ik- in de Wu Wei in Kortrijk. Veel heb ik eigenlijk niet nodig: een hottub, een sterrenhemel en 4 sauna's. En Emmy, natuurlijk. Over Wu Wei beloof ik u in 't korte nog wel een uitgebreider verslagje.

Een familiezondag sloot de week in alle gezelligheid af. Neefjes, nichtjes, broertjes en zusjes.

Kerstmis 2016,
wij.tellen.af!








Reacties

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...