Doorgaan naar hoofdcontent

Vakantietip met kinders: Zeeland!

Of wij nog vrij waren met het paasweekend? En of we dan ook zin hadden om mee te gaan naar Zeeland?
2 vragen die je ons geen 2 keer moet stellen, mijn gedacht!

In een vakantiepark logeerden we met ons zestienen (...) in drie aaneengeschakelde huisjes, op 300 meter van het strand van Cadzand. Ik weet niet wat u gewend bent, maar ik vind 3 vaatwassers 3 gasvuren en 3 frigo's al eens de moeite; die Claeyssens drinken en eten veel (te veel).

Op het domein van Résidence Cadzand bad was er eigenlijk al heel wat te doen (een klimboot! een zwembad! een trekvlot! go-carts! paadjes om te skaten! paadjes om te steppen! paadjes om te rollerskaten! een bowling! omheinde speeltuintjes! pedalo's!), maar voor onze mix aan tieners, leerjaarders en kleuters was het uitgestrekte en ongerepte strand ook heel aanlokkelijk...  Rond deze tijd van het jaar was er opvallend weinig volk, ons zestienen niet meegerekend, ik moest mij zelfs niet forceren om toevallige toeristen van mijn foto's te knippen, want ze waren er niet (rare gewoonte, ik weet het, maar u doet dat vast ook wel eens).

Tussen Cadzand en Knokke ligt het Zwin, een gigantisch natuurreservaat, waar de ooievaars nu volop aan 't broeden zijn geslagen. Wie het wil bezoeken moet toegangsgeld betalen, maar wij deden dat niet en wandelden er netjes rond. Nogal wat fietsers waren van 'tzelfde gedacht, maar zelfs dan hadden we niet het gevoel dat het druk was. Al heeft het landschap met zijn prachtige vergezichten daar misschien ook wel wat voor gezorgd...

Toen paasmaandag een druilerige dag beloofde te worden, weken we uit naar het zwembadcomplex van Sportoase Duinenwater in Duinbergen. Ook nu weer een aanbod voor tieners, leerjaarders én kleuters, met glijbanen in alle maten en soorten, wellness, stroomversnellingen en bubbelbaden. Gastn, echt de max!

Ik denk dat de weergoden doorhadden dat we zo flexibel zijn en dus moeilijk te kullen , want in de namiddag trok de hemel open en was het tijd voor een avonturentocht in Groede Podium, een speel- en infopark dat wandelaars, natuurfanaten en avonturiers op hun wenken bedient. Met een wandeling over boomstammen en door tunnels kregen we de jeugd zelfs enthousiast (ik heb echt maar 4 keer "Is 't nog ver?" gehoord), en toen we eindigden in een speeldomein tussen bunkers, was iedereen tevreden. En nat, maar dat lag aan de plassen en de waterspeeltuin.

















 


Wie denkt dat ik wegens zoveel  enthousiasme gesponsord werd voor deze post, moet ik teleurstellen. Het was daar écht zo cool! 
(Wie denkt: ik wil haar wel eens sponsoren, zodat ze ook vol enthousiasme over mijn vakantiedomein of -verblijf, of -hotel of -regio kan vertellen, want bij ons is het ook heel cool, kan mij mailen. Ik word zelfs al een beetje enthousiast als ik daaraan denk!)

Wie denkt dat hij ook wel eens richting paradijselijk Zeeland wil gaan: doe ze mijn groeten!

Een nadrukkelijk woord van dank is op z'n plaats voor mijn moeke en vake, drijvende krachten achter dit sortietje. Merci, merci en danketje!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...