Tijd

Van de ene op de andere dag moest ik haar gezellige gebabbel rond me missen. Bij de koffie, naast me in de zetel, in mijn mailbox, aan de telefoon... Appjes over onze lessen, toen het al lang donker was, babbels over onze drukke nestjes, gemopper over onze mannen, daar konden we wat van... 

Ze nam de tijd die al lang op haar stond te wachten en nipte er zachtjes van. 

Het beklemmende gevoel dat ik er niet elke dag voor haar kon zijn, viel moeilijk van me af te duwen. Ik kon maar hopen dat ze wist dat ik veel aan haar dacht. Het gemis sneed elke dag een beetje meer, en zoveel dingen zonder haar misten hun fijne glans. 

Twee seizoenen later giet ze de dagen al wat zekerder in haar glas, ze weet dat de tijd blijft stromen. Ik geniet voorzichtig van haar weer wat dichter bij mij en snoep van momentjes samen...  

Vandaag schonk ze mij een zelfgebundelde, kleurrijke receptenbundel . 

Mijn hart maakte een sprongetje! 

Laat ons maar af en toe weer samen  op de toekomst klinken, het glas met plannetjes gevuld...

Ik kook dan wel een lekker hapje voor erbij!