Doorgaan naar hoofdcontent

Een nieuw roulement!

Een nieuw schooljaar, een nieuw roulement.

Want wat is er ingewikkelder dan de combinatie werk - schooltijd - kinderen oppikken - kind naar voetbal brengen - kind van voetbal halen - kind naar expressie brengen - kind van expressie halen - kind naar atletiek brengen - kind van atletiek halen - zelf gaan zwemmen - zelf van het zwembad terugkeren - een toertje gaan lopen - van dat toertje terugkeren - kind naar drama brengen - kind van drama halen - zonder daar elke keer weer een drama van te maken?!

Ik zou het rijtje nog kunnen aanvullen met zwemles op school en een zwemzak die in de verkeerde auto ligt (lees: in die die met gesloten deuren aan het station staat), een fluojasje dat nog bij oma of mamie ligt (verfoeid zijn ze, die fluojasjes!), een voetbalbroekje dat nog naar gras ruikt op de dag van de match en meer van die accidenten, maar dat zijn voorbeelden van vorig schooljaar. Tot nu toe bleven we van groter onheil gespaard...
Al waren we er dit keer heel goed op voorbereid... met een weekschema, gemeenschappelijke agenda's en een gsm in de aanslag, voor als iemand iets eens over 't hoofd had gezien.

We houden hout vast, maar met week 3 in het vooruitzicht ziet het er -voorlopig nog- goed uit.
Maar da's makkelijk zeggen, op zondagavond!
Geen nieuws is goed nieuws, maar u hoort ongetwijfeld nog van ons!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...