Ze is al een hele poos mijn knalrode nagels aan het bestuderen: ik voel haar eventjes wrijven, haar vingertjes glijden zacht over de randjes en ze test twee keer of ze toch niet -oeps!- loskomen als ze eraan krabt.
"Draag jij geen nagellak meer, Lucieloes?"
"Neen!"
Ze grijnst van oor tot oor, haar tong draait uitdagend in haar mondhoek. Ze laat de punt van haar linkerschoen heen en weer draaien, en wipt terug op haar andere voet.
"Ik draag geen nagellak meer!
Nagellak is voor chichimadams!"
Machtig metekind, het mijne!
Reacties
Een reactie posten
Jouw reactie hieronder? GRAAG!