Doorgaan naar hoofdcontent

De Grote Stolling


Het vroor enkele graden de voorbije nachten, we moesten gisteren voor het eerst sinds seizoenen weer een laagje ijsstof van de voorruit krabben... Ik beken met rode kaakjes dat ik dat soms een beetje gemist heb.

Als Het Nest op de heetste dag van het jaar in een moment van absolute zwakte al eens zou durven mopperen,
als ze het zouden wagen om over temperaturen van boven de 38 graden te klagen
of als ze in al hun ondankbaarheid om dagen waarin je eigenlijk het liefst in je blootje in de frigo zou willen kruipen beginnen te neuten,
antwoord ik sinds jaar en dag telkens weer hetzelfde.
Een beetje belerend, ik weet het, maar ik vind dat élk weertype z'n charmes heeft;-)

"Er komt een dag waarop het stenen uit de grond vriest en je vol heimwee terugdenkt aan deze bloedhete zomerdag. Nu denk je dat je zal smelten, maar mocht dat zo zijn, dan bewaar ik je in een friscodoosje-met-een-stokje en ik zet je weer buiten op de allereerste vriesdag. Je zal stollen en tegen Kerstmis ben je weer helemaal de vrolijke kerel die of het vriendelijke treesje dat je vroeger was."

Vandaag zou dus dag 1 van de Grote Stolling zijn.
Gelukkig heb ik dit echt nog nooit moeten testen.
Echt, gelukkig.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...