Doorgaan naar hoofdcontent

Soetshoot!

Warning all mums 'n dads out there: er komt dus echt een moment waarop je kinders het niet meer zo fijn vinden om op élke foto van hun moedertje te staan. ("Nééééééh!" "Nooooooo!" "Nope!" of "Niet weeeeeheeeeeer!" en meer zulks.)

 Ik vraag dus sinds een poosje nadrukkelijk toestemming voor elke foto die ik van hen neem. 

Soms zeggen ze er zelf al bij dat ik hun pics mag publiceren, al zeker als hun haar net gewassen of geföhnd is, of net in de gel gestoken. Zo ook als Nuno zijn lievelingsshirt draagt of Quinns winged eyelinder perfect gelukt is. (Ik denk dat ik het dan zelfs niet moet vragen, maar 't lijkt me wel een faire deal om het gewoon toch te doen. En om geen publicatiefarcen tegen te komen, zeg maar. ) 

Ze lachen hier vaak om de instaverslaving van hun Mamasoet (hun woorden, zeker niet de mijne;-)), maar ze hebben soms een klein punt: ik denk vaak in beelden en onderschriften, maar 'k had dat ook al voor Insta zijn intrede deed. En ook: mijn kinders moeten maar zo fotogeniek niet zijn! 

Met Kerstmis had ik superveel geluk: iedereen vond dat zijn/haar haar goed lag, make-up on point was én onze truien pasten zelfs een beetje samen... 

Gewoon zonder onderschrift: Los Demettos op hun feestelijkst.











Reacties

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...
6 reacties
Meer lezen

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...
Een reactie posten
Meer lezen

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!
3 reacties
Meer lezen