Doorgaan naar hoofdcontent

GON

Stel, beste lezer, dat je kind geboren werd met een lichte mentale handicap. Of met een motorische achterstand. Stel dat je een kind kreeg dat een autismespectrumstoornis bleek te hebben, of aandachts- en hyperactiviteitsproblemen. Stel dat je kind een ernstige leerstoornis had.

Stel dat je kind naar school ging. En stel dat dat niet van een leien dakje liep. Stel dat het extra hulp moest krijgen. Meer dan een ander kind. Vaker dan een ander kind. Eigenlijk altijd.
Stel dat het recht had op geïntegreerd onderwijs.

Stel dat je de diagnose zo ergens in de loop van de basisschool kreeg: je kind had recht op 2 jaar GON. Stel dat je moest kiezen: welke leerjaren koos je dan? En op basis van welke criteria baseerde je je keuze?

Stel dat je besloot om meteen na de diagnose hulp in te roepen. Al zoveel tijd verloren, nog heel wat tijd te gaan.  Dan had je nog 1 GON-jaar over. Voor méér dan 1 jaar basisschool.

Stel, beste lezer, dat je kind geboren werd met één van bovenstaande beperkingen. Stel dat je dat voor je kind en voor jezelf aanvaard had. Stel dat je gewend geraakt was aan het idee dat de dingen niet altijd zouden lopen zoals in de boekjes. Stel dat je op het punt gekomen was dat je jezelf de schuld niet meer gaf van haar prematuriteit. Stel dat het idee dat je kind tot een bepaald 'type' behoort hors catégorie, een groep mensen met een officieel vastgestelde beperking je niet meer afschrok.
Stel dat je merkte dat je kind groeide door de extra begeleiding, dat het het gevoel had mee te kunnen. Stel dat het zich plots veel minder anders voelde, en weer bij de klas aansluiting vond.
Stel dat je kind het gevoel had dat het weer in de boot zat, en niet meer achterzwom.

Stel dan nu dat je aan het eind van die 2 jaar GON was gekomen, en nog een periode basisonderwijs moest overbruggen.

Wat dacht je dan?
Wat voelde je dan?
Wat zou je willen en wat zou je doen?

Gingen de problemen  misschien over door er een nachtje over te slapen? Bleek het plots miraculeus genezen? Leek het plots toch allemaal niet zo erg? Had het plots geen hulp meer nodig? Maakte het 's nachts een motorische sprong? Kon het ineens vlot schrijven, fietsen, zwemmen, duiken, inschatten, rekenen, oplossingen bedenken, contacten leggen met anderen, stil zitten en alle aandacht focussen?

GENAS HET MISSCHIEN ZICHZELF?

Niets van dat, en je bleef met lege handen achter.

"Ze zal de trucjes die ze aangereikt kreeg nu zonder hulp moeten kunnen toepassen", zei de CLB-medewerker.

Hij heeft echt geen idee.


Reacties

  1. Vreselijk.... Mo echt, willen de mensen die hieraan iets kunnen doen nu opstaan??

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Om zot van te worden...en moedeloos dat ook...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Bedankt, verwenner!

De fijnste schoolweek van 't jaar zit erop. Echt. Genoten heb ik. Ge-no-ten. Waarvan? De verwenweek. De watte? De verwénweek. Het concept is even eenvoudig als geniaal. 1 Schrijf je in. Noteer net en duidelijk je naam. 2 Wacht enkele dagen af. Bijt niet op je nagels. 3 Ontvang een stiekempjestopsecretgeheim briefje in je vakje met daarop de stiekempjestopsecretgeheime naam van de persoon die jij de komende week zal mogen / moeten verwennen. Bij mij was het van mogen , want ik had Mattias Derycke geloot. Ik geef toe, zonder expliciet te zijn en namen te noemen: er lopen onaangenamer typen op ons SVC rond. Zeker als je ze hypothetisch gezien zou moeten verwennen... Ik werd zelf extreem aangenaam verwend, maar tastte tot donderdag nog in het duister over wie die geheime weldoener dan wel was. Dat het een man was, stond vast... Wie denkt er anders aan om mij, geheelonthoudster,  van  een Duvel te bedienen? Maar wie. Wie, o, wie?! Na een aantal fijne attenties voo

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!

Koningin Angina

Manman, koningin Angina heeft me zwaar liggen... Voor wie niet weet hoe mijn keeltje er de voorbije dagen uitzag, klik hier . Opgelet, 't is niet voor gevoelige kijkers. Wie koningin Angina liever vrolijk en blij bezig ziet, kan zich tegoed doen aan dit filmpje: Om maar te zeggen... aan alle ellende komt een einde, en ik ben zomaar eventjes anderhalve kilo kwijt. (Bijna zei ik: "Meer van dat!" Maar ik beet mijn tong er net op tijd af.)