Doorgaan naar hoofdcontent

Danketje

De voorbije twaalf maanden waren niet de spectaculairste. 2017 was een rustig jaar. We maakten geen verre reis, er kwam geen gezinsuitbreiding en we bleven (heel erg) gelukkig gespaard van grote en kleine miserie. (Ik denk dat een wansmakelijke schimmel op mijn longen mij het meest geplaagd heeft, en ook dat is alweer een halfjaar geleden. Al was-ie toen wel al minstens even lang blijven hangen. )

Mijn favoriete plek bleek mijn felbevochten hoekje in de zetel (wegens veel te weinig tijd) in de koude wintermaanden, een strandje met-de-haren-in-de-wind en met-de-voeten-in-het-water in Procida de voorbije zomer en ons tafeltje bij Soula in Roeselare, met een goed gevuld bord Grieks comford food... het hele jaar door!  Je zag mij het vaakst in mijn neuterstrui, jeans en sneakers, met modern twist kajal eyeliner van MacCosmetics en ook mijn pot gel beleefde hoogdagen.  

 Het liefst neurie ik nog altijd mee met patience van Guns 'n roses en als ik zelf iets mocht spelen, durfde het al eens een vioolthema uit Lord of the rings te zijn. Zonder podiumprésence, maar daar wordt aan gewerkt. Ik heb  nog altijd een gloeiende hekel aan gezelschapsspelletjes die ik niet kan winnen, aan de was uitleggen en aan schooljuffrouws. Weinig nieuws, so far.

Ik krijg het wél nog altijd warm als ik denk aan de verre bekenden die ik in 2017 plots beter mocht leren kennen. De nieuwe veggiegroep Eva Westhoek bracht me bij mensen die ik sinds jaar en dag bewonderde, maar nooit aansprak. Gelijkgestemde zielen, birds of a feather. Mensen die om dezelfde reden als ik (of helemaal andere!) vegetarisch of veganistisch leefden. Dat er onder hen ook enkele straight edgers zaten, die net als ik al bijna 20 jaar bewust proberen te leven, deed mij heel veel deugd. En dat ik eens niet moest uitleggen waarom ik geen vlees eet, geen alcohol drink en niet rook. Dat dat voor sommige mensen even evident is als voor mij, dat was thuiskomen. 

Het Nest knalde de voorbije maanden dat het een lieve lust was: we vierden het vormsel van Quinn,  Jack was plots geen kleuter meer én Quinn liet de lagere school achter zich. Dat Nuno Frans leerde en sprak, was de kers op de taart. We kijken nu al uit naar volgende zomer, naar 2 baguettes et un pain...

De grootste verandering voor Los Demettos was er één voor Drakenjager: in het voorjaar stopte hij van de ene op de andere dag met roken en toen hij in het najaar besliste om minder te gaan werken, viel een pak van onze schouders. We kochten tijd om samen dingen te doen, woensdagnamiddagen bleken plots maar half zo stressvol (zelfs in volle proefwerkenperiode!) en ook de avonden verlopen rustig, gestructureerd en onder controle. Gas terug om met volle gas te chillen. Kwalitijd

Voor 2018 mag het allemaal een beetje meer van hetzelfde zijn.
 Rustig kabbelende dagen met tijd voor Het Nest en fijne vrienden en collega's. 
Energie krijgen van gelijkgestemden, mij smijten met de machtige, getalenteerde en creatieve kinderen die ik elke dag in mijn klassen terug mag zien. 
Koffie drinken met hartsvriend en -vriendin, berichtjes van en naar wie ons nauw aan het hart ligt, plannen maken en dromen achternagaan. 
Rust vinden in ons hoofd en neuters negeren, focussen op kansen en halfvolle glazen. 
Léven.
Graag zien en dat durven te zeggen.
Loslaten. 
En dankbaar zijn. 
 



Reacties

Populaire posts van deze blog

Bedankt, verwenner!

De fijnste schoolweek van 't jaar zit erop. Echt. Genoten heb ik. Ge-no-ten. Waarvan? De verwenweek. De watte? De verwénweek. Het concept is even eenvoudig als geniaal. 1 Schrijf je in. Noteer net en duidelijk je naam. 2 Wacht enkele dagen af. Bijt niet op je nagels. 3 Ontvang een stiekempjestopsecretgeheim briefje in je vakje met daarop de stiekempjestopsecretgeheime naam van de persoon die jij de komende week zal mogen / moeten verwennen. Bij mij was het van mogen , want ik had Mattias Derycke geloot. Ik geef toe, zonder expliciet te zijn en namen te noemen: er lopen onaangenamer typen op ons SVC rond. Zeker als je ze hypothetisch gezien zou moeten verwennen... Ik werd zelf extreem aangenaam verwend, maar tastte tot donderdag nog in het duister over wie die geheime weldoener dan wel was. Dat het een man was, stond vast... Wie denkt er anders aan om mij, geheelonthoudster,  van  een Duvel te bedienen? Maar wie. Wie, o, wie?! Na een aantal fijne attenties voo

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!

Koningin Angina

Manman, koningin Angina heeft me zwaar liggen... Voor wie niet weet hoe mijn keeltje er de voorbije dagen uitzag, klik hier . Opgelet, 't is niet voor gevoelige kijkers. Wie koningin Angina liever vrolijk en blij bezig ziet, kan zich tegoed doen aan dit filmpje: Om maar te zeggen... aan alle ellende komt een einde, en ik ben zomaar eventjes anderhalve kilo kwijt. (Bijna zei ik: "Meer van dat!" Maar ik beet mijn tong er net op tijd af.)