Doorgaan naar hoofdcontent

Oh... Côte d' Armor, comme je t'adore!

20 jaar geleden
- de éérste keer dat de Fransen wereldkampioen voetbal werden, zou Drakenjager zeggen, hij rekent ondertussen in kampioenschappen -
stonden wij met alle Claeyssens op een camping in Bretagne. Tijdens dat kampioenschap, en tijdens de finale. Waar mijn broer als enige voor Brazilië supporterde. Dit terzijde. 

Het kan dus helemaal géén toeval zijn dat Emmyemmy en ik, in het kader -en misschien al een beetje in de nasleep- van al die recente voetbalfestiviteiten opnieuw aan de Côte d'Armor belandden!
Op papier voor een roadtrip, want dat klinkt zo hip,
in realiteit (laat ons vooral eerlijk zijn) om veel te veel te eten, af en toe iets te drinken en zo'n zestien keer per dag te chillen.
Glampen op een glamping. Glamourous, want zo zijn we wel.

20 jaar, da's toch een hele lange poos; ik herkende een aantal Bretoense namen wel, maar zeggen dat er allerlei bellen rinkelden, zou de waarheid geweld aandoen. Al was het wel fijn om af en toe een compeet déjà-vugevoel te krijgen, en dan te twijfelen of ik daar écht al eens geweest was, of ik het van de ene of de andere foto herkende of of het misschien niet gewoon een fata morgana zou zijn...;-)

Tijd voor nieuwe herinneringen, dus, en die situeren zich ruwweg tussen Plouha, Paimpol, Plouézec, Pleubian en Perros-Guérec. Allemaal met de P van plezante pauze, prima plezier, perfect paraderen en andere plezantia...

Vestimentair waren we gelukkig voorzien op gietende regen en stralende zon, en zowat elk weertje daartussenin, wat een brede waaier aan winter- en zomerkleren met zich meebracht, maar 't was een roadtrip en geen vliegvakantie, dus de halve kleerkast kon gewoon mee. (En een jas, en een sjaal, en schoenen, sandalen, sletsen, en een fleecebaajtje. Allemaal in de autokoffer! )

De smaken van Bretagne was ik eigenlijk absoluut niet vergeten! Gallettes bretonnes, crèpes sucrés, moules marinières en af en toe een crème glace, veel heb ik niet nodig om te smilen van kaak tot kaak. En zoveel goedkoper dan bij ons, daar hebben we vaak om gelachen. Hardop, want zo zijn we.

De foto's spreken voor zich, en dat het lékker én veel was, dat ook.

























Côte d'Armor, je t'adore!

Reacties

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Bedankt, verwenner!

De fijnste schoolweek van 't jaar zit erop. Echt. Genoten heb ik. Ge-no-ten. Waarvan? De verwenweek. De watte? De verwénweek. Het concept is even eenvoudig als geniaal. 1 Schrijf je in. Noteer net en duidelijk je naam. 2 Wacht enkele dagen af. Bijt niet op je nagels. 3 Ontvang een stiekempjestopsecretgeheim briefje in je vakje met daarop de stiekempjestopsecretgeheime naam van de persoon die jij de komende week zal mogen / moeten verwennen. Bij mij was het van mogen , want ik had Mattias Derycke geloot. Ik geef toe, zonder expliciet te zijn en namen te noemen: er lopen onaangenamer typen op ons SVC rond. Zeker als je ze hypothetisch gezien zou moeten verwennen... Ik werd zelf extreem aangenaam verwend, maar tastte tot donderdag nog in het duister over wie die geheime weldoener dan wel was. Dat het een man was, stond vast... Wie denkt er anders aan om mij, geheelonthoudster,  van  een Duvel te bedienen? Maar wie. Wie, o, wie?! Na een aantal fijne attenties voo

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!

Koningin Angina

Manman, koningin Angina heeft me zwaar liggen... Voor wie niet weet hoe mijn keeltje er de voorbije dagen uitzag, klik hier . Opgelet, 't is niet voor gevoelige kijkers. Wie koningin Angina liever vrolijk en blij bezig ziet, kan zich tegoed doen aan dit filmpje: Om maar te zeggen... aan alle ellende komt een einde, en ik ben zomaar eventjes anderhalve kilo kwijt. (Bijna zei ik: "Meer van dat!" Maar ik beet mijn tong er net op tijd af.)