Doorgaan naar hoofdcontent

Daar was Lucieloes!

Het Metekind! Hoe gaat het eigenlijk nog met Het Metekind!
Lieve lezer, ik hoor u al wekenlang roepen en beantwoord uw vraag met graagte. En met een brede glimlach.

Het klinkt vreemd en vrolijk tegelijk, maar ik denk dat ik aan Het Metekind minstens evenveel plezier heb als aan mijn éigen kinders. Evenveel onschuld, evenveel gepruts en evenveel contentement. Zonder slapeloze nachten. Ik zeg het met de hand op het hart: het kind is een plezier om in huis te hebben!

Toen we ons daarnet weer helemaal verloren in de taart voor Jacks verjaardag, speelde Lucieloes in de boomhut. Met haar mond vol chocola en met vlechtjes die wipten riep ze me...

"Metersoe-hoet! Metersoet! Ik speelt van Rapunzel! In de toren! "

Haar vlechtjes gooide ze uit de toren, Rapunzel verdween erbij in het niets... Ze verloor ei zo na haar evenwicht toen ze half uit het raam hing en gleed met haar onderbroek bloot van de glijbaan. Zoveel plezier in zo'n kleine meid.

Toen we haar na een poosje een beetje uit het oog verloren waren, bleek ze binnen met de playmobilpiramide aan het spelen zijn. "Ik speelt van boeven met krachten zoals Mega Mindy."  En weer lachte ze met haar chocoladen mondje haar tandjes bloot.

Wat een heerlijk kind.
En wat is het fijn om daar dan Metersoet van te mogen zijn.







Reacties

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!