The simple life

Na het rotweer van de voorbije dagen kan ik écht niet meer wachten.

Deze lukkeboon geniet al de hele avond na. En ik ben niet zo snel star struck , maar dit keer wel. (U zegt? Koen Wauters? Ok, ik zeg al niets meer, al was de ontmoeting vanmorgen van een ander soort bewondering... minder... eh... lijfelijk). Ik ging vanmorgen in het kader van de 'Dag van de Diversiteit' luisteren naar... Dyab Abou Jahjah. En ik zeg het, ik ben niet zo snel onder de indruk, maar deze ervaring klasseer ik zonder twijfel meteen in de toplaag der openbaringen, het ervaringswalhalla, de absolute top. Eigenlijk had ik in de tijd van zijn Arabisch-Europese Liga al een boon voor dit heerschap... ik hou nogal van de knuppel-in-het-hoenderhokattitude, het wakker schudden van de bange blanke massa, de manier waarop hij de discriminatie van minderheden aan de kaak stelde, rechtuit was over wie hij was en waar hij voor stond. Als iemand de Vlaming een geweten schopte, was hij het wel, en dat hij daardoor emmers en emmers bagger over zich heen kreeg, nam hij er -zo...

Ze tuurt in de verte wanneer ik haar in de eetzaal opzoek, het sneeuwwitte haar keurig gekapt, haar  handen in haar schoot gevouwen. Ze knippert de tijd met haar ogen weg. Ze herkent me niet meteen en het is pas als ik haar vrolijk toezwaai  en -lach dat ze lijkt te beseffen dat ik het ben. "Meter!" "Soetkin." Niets in haar reactie zegt me dat ze beseft dat ik er gisteren ook was. "Gaan we naar mijn kamer?" "Ja. Geef me je arm." Onze voeten schuifelen de tijd weg. Een voettocht, richting haar kamer. We stoppen even en blazen uit van acht verre meters. We schuifelen verder, op zachte pantoffels, die ze nog niet helemaal gewoon is, want het zijn nieuwe. Maar ze zijn warm genoeg en zitten vast genoeg en het zijn nieuwe. Ze heeft ze pas gekregen. Het zijn nieuwe. Haar vingers wrijven de tijd weg als ze me vanuit haar relax goedkeurend toekijkt. "Hoe is 't?" "Goed. 't Is koud buiten, kouder dan gisteren." "M...

En dan nu eentje waar ik erg dol op ben... van een dametje en een heertje waar ik dol op ben... En ik niet alleen!

Met zoveel 'nationaals' going on de laatste tijd (nationale stoofvlees-frietdag, nationale veggiestoofvlees-frietdag, nationale dikketruiendag, nationale kiss-a-ginger-day, nationale dagen zonder vlees...)was ik de allerfijnste dag sinds lang bijna vergeten. Een onverwacht compliment, daar gaat iedereen toch van lachen, neen?     Zie je wel?!

Een cartoon uit de Standaard, vandaag. Maar ik hou het positief en ga het dit keer niét hebben over wat ik de voorbije jaren aan kortzichtigheden naar het hoofd geslingerd kreeg. (Ik weet het, u wil het wél weten, maar ik word al droevig als ik er nog maar aan dénk, en droevenis kunnen we nu niet gebruiken. ) Goed nieuws, vandaag: zondag eten we met z'n allen een héérlijke stoofvlees-friet! Zo veggie als maar kan, en lékker ! Het receptje komt van EVA en het zou echt zonde zijn als u zondag een kilo dode koe zou gebruiken in plaats van een kilo seitan. (U spaart er zo maar eventjes 10 000 liter water mee uit! Met 1 kilo rund! Kunt u dat geloven?) Bon appétit et pour les Français la même chose!

Het liefste meisjes dat ik ken is eindelijk aan het lezen geslagen... Uit de Geefkast aan de bib plukte ik voor haar -o, nostalgie- een exemplaar van De Babysittersclub . Ik kan natuurlijk mijn eigen flashbacks naar jongere en frissere tijden niet loskoppelen van de inhoud van deze girls onlyreeks , maar ik heb ze ooit ver-slon-den. Wat zeg ik? Ik ademde de hele reeks in, ze moet nog ergens tussen mijn frontale kwab en mijn sinussen verpozen, want toen ik ze zag, ging mijn hartje wijd open... Those were the days! Alleen... die boekjes zijn met de noorderzon verdwenen en niet meer op de reguliere markt te bestellen... Helaas pindakaas. Mocht u, allerliefste lezer, fijn en degelijk publiek, in het bezit zijn van (enkele van) deze pulpboekjes-die-meisjeshartjes-sneller-doen-slaan... ik koop ze graag van u over, of leen ze graag, of bezig ze graag even... O, wat zou u mij daar gelukkig mee maken... Fingers crossed. Duimen maar... knieën samen...