The simple life

Wie zijn ze toch, de vetters die vanaf 1 augustus te passe en te onpasse langs hun neus weg komen zeggen dat de congé ol overweuge is . Alsof wij dat niet weten. En alsof wij niet kunnen tellen. Gastn, wij houden dat allemaal keigoed bij. Wij wéten dat het vandaag al woensdag 2 augustus is en dat dat wil zeggen dat de vakantie nog maar even halfweg is. We weten ook dat er nog zotveel plannen voor deze maand in de pijplijn zitten. Wij moeten nog eens op reis, wij. Kamperen. We hebben nog sortietjes naar zee, een gezellige familiebbq, een  meidenmamashopping, een dagje met toffe collega's/vriendinnen, een verjaardagsfeestje, een say-yes-to-the-dressdag, een jour d'amour en héél veel gechill te gaan. Hoe wij dat allemaal zo goed kunnen bijhouden? Met de mamasoetkalender , vanzeneigenst! Een traditie die we nu toch al enkele jaren voortzetten en waar we allemaal heel content van zijn: overzichtelijk, combinatie van woord en beeld en dus voor alle leeftijden, quoi... Dit i...

En nét als je 't niet meer verwacht, gebeuren hele mooie dingen... Dinsdag werden wij uitgenodigd op het nieuwe appartement van Jackjes meter, mijn schoonzus, de zus van Drakenjager en haar hubbie-to-be. Ik vertelde hier al heel eventjes over hun trouwplannen, en hoewel mei nog maar net voorbij is, kijken wij meer dan gewoonlijk uit naar mei van volgend jaar, want dan gaat het allemaal gebeuren... Dat ik mee mag naar de bruidswinkel, daar was ik al enkele dagen niet goed van geweest, maar toen ik het geschenkje hieronder toegestopt kreeg, wist ik plots even helemaal niet meer waar ik het had... Ik heb nog voor ze zich konden bedenken 'ja!' gebruld en stilletjes bedacht dat ik er tegen volgend jaar zéker vijf jaar jonger uit zal moeten weten te zien, want ik ben nu ook geen 3 maal 7 meer, hé, en zeg nu zelf,  een bruidsmeisje met rimpels is geen gezicht. Vooral niet op alle foto's in den album . En net toen ik bekomen was van alle emoties vroeg de bruid-to-be no...

Ik ben nog altijd niet helemaal zen en ontspannen (hoe doen mensen met maar 3 weken vakantie dat toch?!), maar de voorbije week ging het toch echt wel al in de goeie richting... Ik wijt het aan de Zuid-Hollandse lucht én aan het fijne bericht dat ik van mijn schoonzusje kreeg: volgende week mag ik meen naar de bruidswinkel om haar trouwjurk te kiezen! Ik geloof dat ik me vereerd voel, en ook wel een beetje trots, want zeg nu zelf, zo'n vraag krijg je niet elke week, niet? De 7 foto's van deze post werden allemaal genomen in het Zuid- Hollandse Delft en Scheveningen (Den Haag) en ik hoop dat ik jullie kan laten proeven van de absolute rust van de voorbije week. Iets met een zwembad, een ligstoel, zand, de zee, een kleurboek voor volwassenen en vrolijke kinders.   Fijne congé, snoezebollen!

Ik weet natuurlijk niet wat uw plannen voor deze zomer zijn, en heb al helemaal geen idee van uw reiservaringen, maar ik dacht dat er onder mijn lezers misschien wel enkele curieuzeneuzen zaten... Gezond curieus, hé, een beetje piepen en gluren zonder overdragen, gewoon, uit curieusiteit . Een beetje heel veel zoals ik zelf ben. Gezond curieus. En misschien bent u net zo'n dromer als ik. Ik dacht dat het u misschien wel zou kunnen interesseren hoe je verwend wordt als je zomaar eventjes first class naar Dubai vliegt. (U leest het goed. Eerste klas. Naar Dubai. Echt.) Denkt u vooral niet dat Los Demettos over de budgetten beschikken die nodig zijn om deze trip in de nabije of middelverre toekomst te maken. Maar Los Demettos hebben wel een oma en een opa die zulke lukkebonen zijn dat ze een beetje per abuis hun vlucht naar Dubai nog haalden en nog meer per abuis in first class daarheen reisden. (U begrijpt dat oma en opa mensen van de wereld zijn en dat zij zich dus zonder verpinke...

Lieve schatten Op 9 juli 2012 schreef ik voor het eerst iets op dit blogje. Wie vaardig en vlot kan tellen, heeft dus door dat ik deze maand ons lustrum vier... 'Ons'? Zeker wel! Want wat is dit blogje zonder lezers? Toevallige, geroutineerde, tijdelijke of chronische... mijn - bescheiden- publiek blijkt even divers als de thema's die ik hier de voorbije jaren de revue deed passeren. Ik ben elk van jullie erg dankbaar voor de bezoekjes en de reacties, hieronder, in mijn mailbox, op straat en elders. Ze doen zoveel deugd en geven zoveel energie... Als ik door de voorbije 5 jaren blader, springt er hier en daar een postje uit. Ter ere van mijn eerste lustrum roep ik dus de maand juli officieel uit tot mijn persoonlijke feestmaand en zal ik dus af en toe eens naar een fijne herinnering uit de voorbije jaren verwijzen. Blijf dus zeker koekeloeren! Het is een stille wens om de komende tijd op eenzelfde manier verder te kunnen doen... zonder extra promo-, facebook- of a...

Elk jaar leggen we bij het begin van de vakantie de puzzel: wie gaat wanneer waarheen ? En indien het om Drakenjager of ikzelf gaat: wat gebeurt er met de jeugd? Wij vinden Quinn nu nog nét een beetje te jong om een langere periode helemaal alleen thuis te blijven, hoewel haar laptop en gsm geen halve seconde van haar zijde zouden wijken... en dan heb ik het nog niet over de mannetjes gehad... Als ik dat duo alleen thuis laat, sta ik niet in voor de -ongetwijfeld creatieve - gevolgen! Gelukkig zijn we gezegend met een ruim netwerk van oma's, opa's, mammies, pappies, oompjes, tantes, neven, nichten, vriendjes en vriendinnetjes, zodat het opvangprobleem op onze avondjes uit nog nooit voor buitenproportionele problemen zorgde. Dat ik in het onderwijs sta, speelt zeker ook in ons voordeel, maar voor u puft en zucht... ook onderwijsmensen zijn soms vaak / zeker / absoluut eens blij met een avondje zonder jeugd! Om naar een concert te gaan, bijvoorbeeld, of gewoon eens gezellig...

De laatste dagen van dit schooljaar zitten traditioneel propvol creatieve, sportieve, ontsmettende en ontspannende activiteiten. Elk jaar opnieuw besef ik nét te laat dat het jaar er alweer op zit, dat mijn kinders ontzettend gegroeid zijn in hun zijn en kunnen , dat we de schoolpoort enthousiast mogen dichttrekken en het vakantiegordijn nog enthousiaster mogen openschuiven! Dit jaar namen we eventjes meer tijd om afscheid te nemen; Quinn sloot haar tijd op de basisschool af met een slotmomentje voor ouders, juffen en meesters. Wie mij kent, weet dat ik een voorraad zakdoekjes in mijn handtas propte, om voorbereid te zijn op wat komen zou. Wie mij nog beter kent, weet dat ik tegen het einde van de proclamatie door de volledige voorraad heen zou zijn. De schoolcarrière van onze dochter kende vlakke stukken, maar meer dan eens beklom ze hellingen uit het hooggebergte, de ene keer al wat meer in berguitrusting dan de andere. Sommige juffen en meesters reikten haar een musketon aan...