The simple life

We houden de moed erin. Dat moet wel, want oma doet het ook. Dat denk ik. Nee, dat weet ik wel zeker, want zo is oma Lieve. En ze heeft haar naam niet gestolen: 't is een heel erg lieve. Lief met een hoofdletter. Onze oma. Dapper doet zij voort. En wij duimen. En branden kaarsen. En duimen nog veel harder. Mocht u even willen, duim alstublieft met ons mee.

Dan nijpt ze even in je hand en hoop je dat ze weet hoe graag je haar ziet.

Vandaag even niets. Wat moet ik zeggen?

Heel wat gepland vandaag, fijne en minder fijne dingen. De minst fijne neem ik voor, de fijne volgen vanavond.  Al komt hoogmoed voor de val, ik moet en zal dat tricotjurkje voor Quinntje maken. Mijn beloning voor een dag vol hard labeur, genre... eh... schoolwerk. En op de achtergrond vandaag mijn favorietjes. Dit is er eentje van:   Anoukje

Wij hebben sinds jaren een suikertante, een oude jonge dochter. .. En sinds april hoort daar nu dus ook officieel een suikernonkel bij. Ha! Dit gezelschap staat ook bekend als de nepopa en -oma van mijn nestje, dat om begrijpelijke redenen extreem overdreven en exuberant door hen verwend wordt. Er staat geen maat op hun gulheid en de kuikens zijn er dol op! Dat nieuws van april moest gevierd, door alle neven en nichten, zo'n 20-tal. We verwennen het bruidspaar met een verrassingstocht, komende zaterdag. Benodigdheden: een rubberbootje en roeispanen, een koe, een paraplu, een bungeerekker, een keukenschort en nog wat meer. Moet het gezegd dat ze wat nerveus worden?  We houden de lippen stijf op elkaar en gniffelen af en toe, vooral virtueel dan. En om al wat in de sfeer te komen ook dit streepje muziek: Takketa ! En voor de loeten die het liedje zingt: wij waren eerst! En al héél lang!

Net toen ik 'm bijna helemaal vergeten was, sloeg hij gisteren in alle hevigheid en nog heviger toe: de ochtendrush ! Het hele kippenhok had erg vroeg in de morgen een deadline te halen en al lag die nog een vol uur later dan op de gemiddelde schooldag, hij greep ons naar de keel. "Haast je! Maak voort! Waar is je tweede sandaal? Er hangt nog choco aan je snoet! (En gisteren met stip te vermelden: Big Boy, doe eerst je pyjama af en dan pas je T-shirt aan!)" Kwam daar nog eens bovenop dat onze Floor Manager zich om kwart voor 8 meldde... Enfin, ons stresshormoon is vulle gette terug van eventjes helemaal weggeweest. Maar wij laten ons niet kennen: wij smulden gisterenavond gezellig met z'n vijven frieten rond onze keukentafel, die zo stilaan wat te klein wordt.

Vandaag bezocht ik een erg fijne collega die net mama geworden is van een snoezig babymeisje! Ik mocht haar zelfs eventjes vasthouden (ze rook naar baby!) en was het nog niet verleerd. Oef! Mijn kleinkinderen mogen op beide minioortjes slapen... Waar is de tijd dat ik nog week werd bij al wat iet of wat babymaniertjes had? Dit keer was ik blij voor de mama van het snoesje, en voor het snoesje zelf, maar niets in mij zei me dat zo'n snoesje ook in mijn nestje ontbrak. 't Is lik ofda me 't gat en! En toch, toen ik daarnet in de babycatalogus snuisterde, sprong deze compacte buggy meteen in 't oog: Het is een echte Quinny! Ha! Dat en is gin mul ! En wat meer is: wat een blits model! Had ik nu nog een baby (een Bill of een Féliz of zo... droom-droom), ik zou het wel weten!

Jaja, ik begin toch al wat te verlangen naar 3 september, en dat om velerlei redenen: 1 We gaan met de hele reutemeteut naar zee... Lees : meer dan 1200 man, hop,hop,hop! Jump on that bus! 2 Ik zie mijn wilde pubers terug. Blij weerzien, denk ik! (Met sommigen dan toch.) 3 Er valt al eens wat bij te praten, zo die eerste week. De meeste collega's zag ik (bewust?) 2 maanden niet. Benieuwd naar de veranderde burgerlijke staten en zo. 4 En vooral... ik naaide zopas een stuttemeuzeltje mét koordje om het te sluiten! O, wat kijk ik uit naar de lunch! (En o, wat zal ik smullen!) Over de afwerking valt bij nader inzien nog wel wat te zeggen, maar het is vrij recht gestikt. Wie heeft ooit gemompeld dat 't makkelijk zou zijn?!

Wist je al dat ik me 's nachts geen zorgen hoef te maken? Ik hoef nérgens bang voor te zijn en mijn slaap om geen enkele reden te laten. Dat komt zo: mijn vent is een gediplomeerd drakenjager . Echt en heus. Hij jaagt -afhankelijk van seizoen, humeur, tijdstip en vooral het virtuele weerbericht- op draken, trollen en griezels allerhande. Op zijn weg verdient hij goudstukken (tonnen en tonnen goud, we zouden er een tuinzwembad mee kunnen aanleggen!) waarmee hij dan gespecialiseerde drakenwapens kan kopen om in een ander level te geraken, alwaar hij opnieuw op allerlei gevleugelde en gevederde wezens het onderwereldleven gemeen moeilijk maakt. En dat doet hij niet alleen, neen, wij kunnen de wrede maar vastberaden strooptocht allemaal volgen als hij luidkeels commando's geeft aan zijn vrienden in binnen-en buitenland, die online dezelfde griezels proberen te verschalken. Met hun team, hun guild !   "He is on the left side! Interrupt the boss! Kill him! I said you h

Al op tijd op zoek naar hét herfstjasje. Dacht er eentje gespot te hebben bij Blutsgeschwister. Very vintage, en nu het najaar Tirools kleurt wou het ook daar wel eens in 't plaatje passen. Alleen... 200 euro voor een frak? I think not! Dus ik droom wat verder en zet dat fraksje op on hold . (Tenzij u mij wenst te sponsoren, natuurlijk!) En omdat u zo oorverdovend aandringt:

"Mama, ik wacht elke avond met mijn ogen open in mijn bed om het Zandmannetje eens te zien, maar dat is nog nooit gelukt. En toch zit er elke morgen zand in mijn ogen... Raar, hé!" Wat moet ik aan Big Boy Nuno vertellen, nu Neil Armstrong er niet meer is? O wat jammer, Janneke Maan! En misschien toch even op zoek naar dit boekje:  

Strakjes naar een trouwreceptie van 2 mensen die ik niet ken. Bizar en crazy tegelijk. De link met ons nestje is de hobby van onze haan én van de bruidegom: beiden pokermannen! Die mededeling maakt bij het conservatieve segment van de bevolking (en zo zijn er heel wat, jonge en oude, geloof me vrij!) al snel alle duivels los. Ik word vaak overspoeld door gemene opmerkingen van 't genre "Poker? Is dat niet verboden?" "De mijnen zou dat niet mogen doen van mij, ik vind dat wat marginaal." "Voor geld? En speelt hij er dan veel kwijt?" Man! Moei je met je eigen narrowminded leven! Laat je vent maar als een klein kind mountainbiken met zijn vriendjes! Laat hem met een bende wegterroristen straten afzetten op zondagmorgen! (En ook: pronk maar lekker verder met zijn bedrijfswagen, zijn baajtje van Polo Sport en zijn tablet. Die zijn jouw verdienste niet, en je stijgt er zeker niet mee in mijn achting.) Maar goed: gamers united, dus. Goed voor de hersens.

Mojazag, wuk wos dadde? Verrassingssortietje naar een kuuroord in Olland. Sjee-mi-nee! Ik maak hier niet veel woorden aan vuil, gezien beelden meer zeggen. Wij smulden 2 dagen van 't leven, in elke mogelijke zin . WEELDE!   En zo hoort het te zijn. Bedankt, Emmyemmy, je bent een schatje!

Ik naaide vandaag wel anderhalf uur, en dat had verschillende redenen. 1. Jack liep wat in de weg. Wég ritme! (" He, die snoes, die kan dat niet helpen!" Ik weet het, maar 't wordt tijd dat zijn puberteit gepasseerd is.) 2. Nog altijd gevloek op die smerige, godversche, ambetante velcro! 3. Mijn stuttemeuzeltje moest af. Er moest nog een lintje aan. Lintje gestikt, recht op de lijn (ja, Fam!). Lintje aan het zakje gemonteerd. Geconstateerd dat-ik-toch-wel-beter-zou-moeten-kunnen-maar-dat-alle-begin-moeilijk-is. En ook dat dat eigenlijk niet zo mooi is als je dat lintje rondom stikt. Volgende keer maar aan 1 kant. 4. Een portemonneetje voor Nunoboytje willen maken, met een koordje erin. Mooi tunneltje gemaakt. Aan de verkeerde kant. GATVER! Er is nog wel wat werk aan de winkel. Maar nu even niet. Ik ga op avonturentocht. Ontstressen...

Ik heb wat superspannends in 't verschiet... Morgen! Verrassingstweedaagse! Met Emmy! Jaja, u mag jaloers zijn... en al weet ik natuurlijk niet waarheen de rit me brengt (2.5 u rijden, zegt Emmy), dat het super wordt, staat buiten kijf. Al zal super een understatement zijn voor het plezier dat wij plannen te beleven. En dat ons te beurt zal vallen zonder dat we 't plannen. Wij zijn geen planners, wij leven la vida loca . Ik was nog nooit met zo'n pittoreske bongobon weggegaan, en u begrijpt dat dit een niet te refuseren offer was. Ik offer mij op, zo u wil. 2.5 uur rijden, dan slaat mijn fantasie wat op hol. Wordt het ongerept Olland? Fancy Noord-Frankrijk? De A... a-a... Ardennen (dennen, dennen)? Geen zorgen, ik hou u op de hoogte. Als ik terugkom, tenminste! p.s. Maak u vooral geen zorgen over mijn nestje: de haan is thuis!

Wel, dat was me het dagje wel! Voor dag en dauw met omaatje en moeke naar Antwerpen voor een fotoshoot van 't driegeslacht. Waarover? Ha! Omaatjes en moekes specialiteit: de was !   Ik zie het, u fronst de wenkbrauwen... "De wa-has?" Jip, de was. "Mama Soet en de wa-has?" Jip, een even verrassend als amusant duo. Voor even toch! (De échte Mamasoetkenner weet wel beter. Maar alles voor de show!) Schminken, poseren en lachen, een hele morgen lang! U wil het schitterende resultaat bewonderen? Bijt op uw tanden tot 1 oktober en snel dan naar de krantenboer voor HLN. It wasn't a dirty job, and we were the lucky ones to do it!

Ik moet recht stikken. Ik moet recht stikken. Ik moet recht stikken. Ik moet... Ewel, ik vind dat even saai als hoe 't hier staat, dus stik ik meteen in een lapje stof i.p.v. oefenpapier. Ewel, dat is gene kattenpis , zelfs niet met stof met voorgetekende lijnen. Ewel, ik vloek daar toch wel op en ewel, dat moet want hoe meer je oefent, hoe beter het gaat (dat is toch wat ik elk jaar bij hoog en bij laag beweer als mijn publiek zeurt en zaagt omdat het niet graag zinnen splitst. Ik zal toch wel wat empatischer zijn dit jaar...).  Stikken dus. Op een lijntje . Mijn resultaat voor vanavond is: - een bijna afgewerkte schooletui waarvan mijn machine bijna zot draait op de velcro. Morgen even aan tante Marleen vragen... - een zakje dat als turnzakje voor Quinnebolle bedoeld was, maar dat als puntje bij paaltje en naaldje in draadje kwam eigenlijk niet zo praktisch uitgedacht werd door uw trouwe auteur en in de loop van het productieproces plots een stuttemeuzel werd. Met l

Kijk, dit las ik in de Flair vanmorgen: En daar staat dan een lijstje cafés waar je je moet gaan placeren om een BV te spotten. Hah. Ik word daar wat ambetant van! Mijn (ik durf het te zeggen) uitgebreide spotterservaring leert mij dat een BV spotten iets is wat je totaal onverwacht overkomt! Je moet dat niet willen forceren! Bij deze, redactrices van de Flair, ik weet nog wel enkele plekjes ... Bel me!

Ow maj got ! I did it! Ik kan het nog altijd maar half geloven... Vandaag maakte ik mijn allereerste meisjesrokje! Met héél veel hulp van mijn naai-juf (wat een creatief talent, die Famke, dat is toch wel uitzonderlijk). Maar wat een belevenis! Wat een plezier! Alzo verliep het proces : Zie hier het resultaat ! Na zo'n namiddag denk ik velerlei, en dan vooral: - naaisters hebben enorm veel geduld - naaisters zijn heel secuur - ik kan niet recht stikken (al verwoordt mijn naai-juf dat wel wat positiever) - ik kan niet recht knippen - ... en ik moet nog héél veel oefenen. Ik ben absoluut nog geen naaister . In de verste verte niet. Ik kroop vanmiddag nog maar net door het oog van de naald... Maar ik deed het toch maar, hé! Preus! Preus! Preus!

Met rasse en ongewenste schreden nadert dé datum... Dit jaar is 't de derde, maar meestal de eerste... september, juist! Tijd om de cursus te pimpen en bij te werken, met duidelijkere uitleg, andere woorden, meer cursieve teksten, een alinea meer en cartoons... véél cartoons! Tot vorig jaar zat er een foto van de dochter in de cursus verscholen (ze draait aan de schroef van Archimedes, op een speelplein in Olland), dit jaar zit de oudste zoon er ook tussen, en wel in 't begin, 't is te zeggen, in de tweede week van 't schooljaar. Hij is verkleed als ridder, mijn publiek moet hem situeren in tijd en ruimte. En dan nu het dilemma: waar plak ik Jackyboy dan? Hoe past een peuter (niet verkleed en niet historisch aan 't spelen) in een cursus geschiedenis? 't Is nu niet dat wij hier attributen uit de klassieke oudheid liggen hebben van 't genre nepvazen, minitempels en draad van Ariadne... Ik heb ook geen minitheater en hij kan met moeite spreken, laat staan