Doorgaan naar hoofdcontent

Het gat in de markt...

Ik wou naar zee. Uitwaaien. En om eerlijk te zijn: ik wou ook zwemmen. Zou dat nog mogen, zo laat in 't jaar? Toch al wat frisjes, half oktober ...
En dan rijst meteen ook de vestimentaire vraag: "Wat draag je als je in oktober gaat zwemmen?"

Ik ontdekte meteen een oeverloos gat in de markt, want hoe glip je onopgemerkt met je zwemgerief op het strand, de redders verschalkend én toch met het nodige pit en dito flair? Hoe stap je tot aan de waterlijn zonder dat je vliegerspelers, strandracers en badmintonners vermoeden dat je in bent voor een frisse duik?

Het antwoord overspoelde mijn gedachten tijdens het koken.
"Met een aangepaste strandmeuzel, natuurlijk!" Zo eentje met herfst- of winterprint, zodat niemand ook maar vermoedt dat je badpak en genaamtekende handdoek erin verborgen zitten, samen met vette tegen koude zee en een extra paar kousen voor als je eruit komt...

Dus zette ik me aan 't machien om dit te maken:


Een herfststrandtas... met grasgroene fleecevoering!




 O, wat heb ik genoten en o, wat heb ik gevloekt! Dat is gene kattenpis, door zo'n katoen-en fleecelaag stikken. Twee naalden heb ik gebroken, en twee keer liep de machine vast. O, en dat handvat stikte ik vanbinnen en heb ik daarna gekeerd. Drie kwartier prutsen. Manman, niets voor mij.

En dit heb ik geleerd:

  • Zwarte stof stik ik beter met zwarte draad. Bedacht toen 't helemaal af was.
  • Recht stikken lukt meestal op plaatsen waar je 't niet ziet. Defaults zijn meestal erg zichtbaar.
  • Zo helemaal uit je hoofd een tas naaien, is eigenlijk zot. Gebruik beter een patroon.
  • De voering moet de volgende keer uit 1 stuk. Die naad onderaan is echt geen zicht. 't Is dan ook de binnenkant.
  • Meer van dat! Voldoening! Contentement! Kijk door je fouten heen en je hebt weer energie voor een hele werkweek.

Net nu ik klaar ben en de winterstrandmeuzel af is, keert het weer. Ik stel het zwempartijtje dus beter nog wat uit. Tot de lente of zo.


p.s. Drakenjager vond de tas mooi. Toen-ie af was, vroeg hij droogjes of ik ook een binnenbeusje voor mijn gsm had voorzien. Gelukkig was ik in een goeie bui.

Reacties

  1. Schoon, een dikke speekmedaille voor jezelf!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Moh! Ik heb deze namiddag een nieuw sjakosj gemaakt in die stof! Morgen op de blog! En ik gebruikte wel witte draad omdat er wit in de tekening zat (en omdat ik te lui was andere draad op te steken)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Storm, jij kan vast rechter stikken dan ik... Je ziet het echt keigoed, dat het krom is... Hihi! Ik maak er mss mijn keurmerk van, zoals Louboutin zijn rode zolen!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...