The simple life

De telefoon stond de voorbije namiddag roodgloeiend... Allemaal lezers die wat extra uitleg wilden bij mijn fase als paasei . Ik zocht en zocht en zocht en vond per toeval een foto die mijn stelling bewijst en zelfs onderstreept . Het moet op de communie van één der broers geweest zijn, vermoedelijk die van Lander. (Meer details kunt u telefonisch verkrijgen. Ben dol op telefoontjes in mijn vakantie!) Ik zei dus hier dat ik jarenlang een kerstekind en paasei in één was. Hieronder het niet te weerleggen bewijs: Tooook! En tok en tok en tok!

Mijn hele kindertijd heb ik als paasei versleten. Compleet, met strik. Een trauma is 't niet geworden, ik kan er nu zelfs om lachen... Kerstekind en paasei in 1! Vanmorgen werd hier ook al gelachen. En gekraaid. Gehold en gestruikeld. Gevonden en gesmuld...

Mag ik je even voelen? Met mijn handen naar je kijken en door je haren woelen? Mag ik met mijn vingers over je neus en langs je wangen, jouw gezicht voor altijd in mijn handen vangen? Ik doe je heus geen pijn, het is raar, maar ’t went, wil alleen maar zien, van oor tot oor, hoe mooi je bent. G. De Kockere

Wij tellen af naar heel veel dingen... ... naar de klokken die uit Rome terugkeren en de tuin hopelijk in Willie          Wonka's world omtoveren (we hebben ze horen vertrekken!). ... naar twee weken waarin bedtijd dat ietsje later valt. ... naar twee weken waarin opstaan dat ietsje later valt (fingers crossed). ... naar uitstapjes en bezoekjes met diertjes en plantjes. ... naar de logeerdriedaagse bij de nepoma en -opa. (In Brugge! Zo vér!) ... naar afspraakjes hier en datejes daar, plastic pottendemonstraties incluus...) Ja, die van 't onderwijs die zijn reuzeveel thuis! En ja, 't is een prachtige job.

Het lijkt me op 't lijf geschreven (plaats genoeg!), dendezen van Bartje Peeters...  Ik wil een misverstand vermijden Dus zeg ik eerlijk en oprecht En in alle bescheidenheid Slapen kan ik echt... Heel slecht!