Doorgaan naar hoofdcontent

Drakenjager gaat op stap.

Zo'n zaterdagavond zonder Drakenjager, dat is toch altijd een evenement. Om u een minimaal beeld te geven van de sfeer hier in Het Ontvaderde Nest, reconstrueer ik voor u de voorbije 4 minuten. (In de zetel met een stuutje, want dat mag alleen van Mamasoet.)

Lees volgende chronologische opsomming aan activiteiten aandachtig en laat u vooral niet overdonderen:

  • Nuno smeert een paashaassandwich met choco.
  • Jack wil 'ooke sjookoo' en zet Nuno aan 't werk voor een tweede sandwich.
  •  Quinn wil 'eentje zonder' en grist een sandwich mee naar de zetel.
  • Jack doet een hap van zijn paashaas en denkt genoeg te hebben. 
  • Nuno placeert zich met een overvolgeprakte chocosandwich in de zetel (o, als Drakenjager dit zag...).
  • Jack sjokt naar de zetel met de kleerkast van Barbie vol minischoentjes, -jurkjes, -kapstokjes, - onderbroekjes, - mutsjes, - kousjes. Als hij daar aankomt, valt het kastje open...
  • Quinn slaat alarm.
  • Nuno schrikt en brult dat hij Team Umizoomiz niet kan horen door Quinns alarm.

Mamasoet typt rustig verder. Nog 12 minuten en ze gaan naar bed...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...