Hier vloekt men niet!

Het nest mag hier eigenlijk heel veel. Ik zie al eens graag iets door de vingers, laat hen graag wat begaan en zolang ze het huis niet met de grond gelijk maken en van scharen en messen blijven, is het hier al lang goed. Meestal, toch. (Ooit tekende Nuno met een dikke alcoholstift op onze leistenen vloer. Daar was ik toch even wat minder enthousiast over, en ook het lospulken van de verse enduit in het vogelhoekje toverde niet meteen een glimlach op mijn lippen. Maar goed, over het algemeen en op een doordeweekse dag mopper ik niet zo vaak.)

Als er iets is waar ik dan toch streng over wil zijn, is het de taal van de kuikens. Een 'alstublieft' en een 'dankjewel' horen er d'office bij, en met gebrul en getier raakt hier niet meteen iets opgelost. Daar hebben wij zelfs hoeken voor! (De handen op het hoofd laat ik weg, we zijn de jaren '60 al lang voorbij.) Wie denkt dat bij een woord een wederwoordje hoort (ja, het opperkuiken kan daar wel weg mee), komt van een kaal reisje terug. Wij pikken dit niet, ook niet van kuikens.

Ik kan nog even doorgaan met mijn opsomming van Onaccepteerbaar Gedrag, maar dat zou ons te ver leiden... In elk geval, gisteren kwam uit de mond van Junior Jack iets wat Drakenjager én mezelf ei-zo-na een hartverlamming bezorgde...

"Hottedomme!" 

Ik draaide me om, haalde diep adem, en luisterde opnieuw. "Hottedomme!" Had ik dat goed gehoord?! 

Drakenjager werd erbij gehaald, luisterde naar de kleine ploert en trok wit tot achter zijn oren! Godverdomme, voor zo'n kleine pernukkel! Het lef! La honte!

Terwijl wij ons als treurend ouderpaar afvroegen waar in onze opvoeding het in hemelsnaam misgegaan was (spoedvergadering aan de keukentafel, dat begrijpt u vast!) herhaalde Jackman het verboden woord voortdurend en brulde het uiteindelijk op het ritme van zijn voetstappen. "Hot-te-dom-me, hot-te-dom-me!"

Het spoedberaad leverde niet meteen een oplossing voor het heikele en gênante probleem, want hoe maak je zo'n peuter duidelijk dat zijn uitspraak not done is en eigenlijk keionbeleefd?

Ik hoef u niet te vertellen dat mijn slaap de voorbije nacht verstoord werd door boze dromen en onheilspellende blikken op de toekomst van ons jong onverlaat. Wat zal er van hem worden?

Vanmorgen klaarde de hemel uiteindelijk toch weer helemaal open. Jackman was op stap met de nieuwe Hello Kittykam van de grote zus. Bij elke stap die hij zette, kraaide hij: "Haar-tje-kam-me! Haar-tje-kam-me!"

Dat was het! Ik had hem per abuis verkeerd begrepen!
Oef! En oef en oef en oef!!!!