Doorgaan naar hoofdcontent

Veggierecept 2

De voorbije dagen en weken ging het hier, beste lezer, wat vaak over baby's en hun omkadering... U bleef misschien wat op uw honger zitten, en daarom...  het tweede veggierecept van dit blogje.

Wie naar Piet en Claire (of elders) wil om zijn ingrediënten bijeen te sprokkelen, komt met een fietskar al heel ver, het lijstje is eerder beperkt.

Met 5 kilo grote, vastkokende aardappelen, een ei, mosterd, olie, azijn, een teentje knoflook en een snuifje zout kom je al een heel eind ver!

Zo ga je te werk:

  • Schil de aardappels netjes, spoel ze en dep ze droog.
  • Snij ze in plakken van 1 cm breed, en daarna naar believen in even grote stukken (reepjes, slangetjes, blokjes, driehoekjes...).
  • Laat het frietvet tot 150 graden opwarmen en dompel de aardappelfiguurtjes 1 minuut in het vet onder. Laat uitlekken.
  • Verwarm het vet tot 180 graden en bak af tot je baksel goudbruin is. 

En nu komt de moeilijkheid... Zodra je stap 3 zette, komt een tweede taakje op je af. (Dit taakje lukt alleen bij vrouwen die hun regels niet hebben. Mannen kunnen dit op geen enkel moment van hun cyclus, n.v.d.r.)

Roer het eigeel samen met een lepeltje mosterd en een versnipperd teentje look tot een mixje. Voeg daar stap voor stap een fijn straaltje olie aan toe, maar blijf aandachtig, geconcentreerd en in dezelfde richting roeren.Het papje zal verdikken, niet schiften en heerlijk gaan glanzen!

Als je véél geduld, een stevige hand, een krachtige arm en het doorzettingsvermogen van een heuse vegetariër hebt, bekom je een aïoli om duimen, vingers en patattenfiguurtjes van af te likken.

Eet ze!

Reacties

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...