Terwijl we gezellig naar ons favoriete event in Brugge cruiseten, vertelde ze honderduit. Hoe je 36 en 36 bij je elkaar optelt, bijvoorbeeld, daar bestaat een truukje voor. Welke noten ze nu op haar viool zal spelen en hoe goed ze kon zingen in de muziekles. (Ze demonstreerde het meteen door op geheel gepersonaliseerde wijze mee te brullen met Aerosmiths 'I don't wanna miss a thing') Ik knikte bevestigend en ging mee in haar verhaal. (Dat kan ook niet anders, want als ik eventjes niet attent genoeg op het juiste moment 'mmm' of 'aaah' gromde, stelde ze haar vraag nog eens opnieuw, gevolgd door een aandringend 'hé, mamaatje ?')
Toen we net Torhout voorbij waren en ik haar zei uit te kijken naar borden richting Boudewijnpark (want daar zijn we al tig keer geweest!), aarzelde ze even. Ik zag haar denkrimpel groeien en wist dat er wat zou komen...
"Mama, je zal het misschien niet zo leuk vinden, maar ik denk toch dat ik geen kleuterjuf of dierenverpleegster word."
"Echt? Wel, dat is nieuws! En wat word jij dan wel?"
"Ijscoman."
Toen we net Torhout voorbij waren en ik haar zei uit te kijken naar borden richting Boudewijnpark (want daar zijn we al tig keer geweest!), aarzelde ze even. Ik zag haar denkrimpel groeien en wist dat er wat zou komen...
"Mama, je zal het misschien niet zo leuk vinden, maar ik denk toch dat ik geen kleuterjuf of dierenverpleegster word."
"Echt? Wel, dat is nieuws! En wat word jij dan wel?"
"Ijscoman."
Reacties
Een reactie posten
Jouw reactie hieronder? GRAAG!