"Kijk eens goed, mama", zegt ze, en ze duwt met haar wijsvinger een denkbeeldig putje op het plekje voorhoofd tussen haar ogen, net boven haar neus.
"Als ik een woord zeg dat ik écht niet lust, gaat dat plekje hier verkleuren."
Ik zucht en lach en bedenk dat ik dit fantastische kind gebaard heb.
En nét voor ik haar met een kwinkslag van antwoord kan dienen, roept ze keihard:
"Als ik een woord zeg dat ik écht niet lust, gaat dat plekje hier verkleuren."
Ik zucht en lach en bedenk dat ik dit fantastische kind gebaard heb.
En nét voor ik haar met een kwinkslag van antwoord kan dienen, roept ze keihard:
"Spruitjes!"
Reacties
Een reactie posten
Jouw reactie hieronder? GRAAG!