Doorgaan naar hoofdcontent

Vriendjes zijn

Tijdens een verkwikkend tripje met het volledige Nest (u leest het goed: het vol-le-di-ge Nest! Drakenjager incluis!) naar de markt zaterdagvoormiddag, kochten we voor de oudste twee kuikens een vriendenboekje. Vintage! Old school! (Hoewel: de ene was van Spiderman en de andere van Galaxy Park. Tot zover mijn afkeer voor commerciële brol. Soms plooit dit mens ook eens.)

Drakenjager en ikzelf hadden er meteen een halve dagtaak bij. Deed u dat al eens, zo'n boekje invullen? Hebt u antwoorden op vragen als "Welke galactische ruimtefiguur ben jij?", "Wat is jouw interplanetair nummer?", "Als je een planeet was, welke was jij dan?"  en meer zulks?

Ik dus wel, sinds zaterdag! Ik bespaar u de details, maar neem het gerust van me aan: zo'n nieuw vriendenboekje zet een mens als ik al eens aan het denken. Mijn antwoorden op bovenstaande vragen zijn in volgorde "Spacemama", mijn gsm-nummer en "mars" (dit laatste vooral om culinaire redenen...).

Moeilijker vond ik mijn favoriete nummers (als in: muziek uit albums).
Uiteindelijk, na véél gewik, geweeg, gezucht en gepuf, kwam dit lijstje eruit...

Op 3: Anoukje Pannekoekje, met het wonderschone "With you" . Gaver, wat een wijf, wat een song. Werelds!

Op 2: Adele, "Someone like you". In combinatie met mijn nummer 3 zou een mens bijna vermoeden dat ik af en toe eens twijfel.

Op 1: Aerosmith, met onze openingsdans.  How cool is that? Er hoort zelfs een clip bij, die ik nog altijd even magisch vind. (Een tijdje geleden, in 't diepst van mijn donkere gedachten, wou ik mee met die raket. Nu niet meer. I'm fine. I'm cool.)

Geniet maar.
Het mag.
Het móet.




Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...