Doorgaan naar hoofdcontent

Sou-la-la...

Wij zijn smulpapen, wij, en dat willen we geweten hebben...
Wij : Emmy en ik
Smulpapen: lekker en veel
Wij: nog eens Emmy en ik
Geweten: er blijft wat plakken, maar dat is -voorlopig nog- oké.

Sinds heel wat jaren verspreiden wij met ons tweetjes sfeer en de gezelligheid in menig regionaal restaurantje, bistrootje, eethuis of smulgelegenheidje. Telkens voor een hele avond, want eens we ons placeren, blijven we graag tot de nacht valt. Vaak in het gezelschap van vaste tooghangers, nieuwgemaakte vrienden en epicuristen waarmee we in de voorbijglijdende uren vrede sloten.

We hebben enkele favoriete adresjes en enkele plekken waar we nooit meer zullen gaan. Niet zelden breien we moeiteloos avonden aaneen  en zetten we gesprekken verder die enkele maanden daarvoor gestart waren. Dat doen we bijvoorbeeld met de regelmaat van de klok in 't Groen blad, een gezellig eethuisje in Nieuwkerke, waar we het slaatje met warme feta en de balletjes in tomatensaus als tip zouden geven. Zalige keuken à l'ancienne. De vrolijke intermezzo's van waard Filip krijg je er zomaar bij.

In Ieper waren we ook laat op de avond heel welgekomen bij Mimi's. Koffie, thee en héél veel zoets... Top.

Ik denk dat we qua buitenlandse keuken toch allebei hetzelfde favorietje hebben...  En ook al moeten we er een halfuur voor omrijden én reserveer je er best enkele weken op voorhand je plekje... wij blijven enorme fans van de keuken van Soula, in 't Orakel in Roeselare. De meest pure en gezonde Griekse keuken die je je kunt voorstellen (vegan, veggie, vis, vlees, kip, lam...), in een cosy restaurant waar je meteen een huiskamergevoel krijgt. We voelen er ons kind aan huis en ik weet zeker dat Soula al haar klanten als familie behandelt.

We kwamen er vrijdag en namen een familieportret...


 
Als je langsgaat, dan graag met mijn groeten!

Reacties

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Bedankt, verwenner!

De fijnste schoolweek van 't jaar zit erop. Echt. Genoten heb ik. Ge-no-ten. Waarvan? De verwenweek. De watte? De verwénweek. Het concept is even eenvoudig als geniaal. 1 Schrijf je in. Noteer net en duidelijk je naam. 2 Wacht enkele dagen af. Bijt niet op je nagels. 3 Ontvang een stiekempjestopsecretgeheim briefje in je vakje met daarop de stiekempjestopsecretgeheime naam van de persoon die jij de komende week zal mogen / moeten verwennen. Bij mij was het van mogen , want ik had Mattias Derycke geloot. Ik geef toe, zonder expliciet te zijn en namen te noemen: er lopen onaangenamer typen op ons SVC rond. Zeker als je ze hypothetisch gezien zou moeten verwennen... Ik werd zelf extreem aangenaam verwend, maar tastte tot donderdag nog in het duister over wie die geheime weldoener dan wel was. Dat het een man was, stond vast... Wie denkt er anders aan om mij, geheelonthoudster,  van  een Duvel te bedienen? Maar wie. Wie, o, wie?! Na een aantal fijne attenties voo

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!