Doorgaan naar hoofdcontent

7 keer pech in Madrid!


Het is godgeklaagd hoeveel pech een mens kan hebben tijdens een citytrip. Ook wij bleven he-le-maal niet gespaard... Ik vertel er u alles over!

Stel u eens even voor...

Je kijkt al een hele week uit naar de safety instructions van de stewardessen. Als je op de vertrekdag je kont in de vliegtuigzetel vlijt, je Feeling klaarlegt en je gsm op vliegtuigstand zet, krult je mond zich tot een lach. Je ziet het zitten. Maar ook in de vliegtuigwereld heeft de tijd niet stilgestaan: stewardessen zijn gedegradeerd tot drankjesverkopers en een grappig filmpje met de stem van Ray Cokes vertelt je wat te doen bij een acuut zuurstoftekort...
Pech!

Je schuift zo tegen tienen aan het ontbijtbuffet aan. Je bent uitgeslapen, hebt uitgebreid gedoucht en ruikt al heerlijk naar zonnecrème. Het buffet is royaal en is zo gevarieerd dat je de komende vijf dagen élke ochtend iets anders zal kunnen eten. Net op het moment dat je dit bedenkt, merk je dat het laatste spiegeleitje op is en je dus alleen nog maar keuze hebt tussen roerei, hard- en zachtgekookt ei. Of dat je 4 lange minuten zal moeten wachten op het volgende spiegelei.
Pech!

Je kan extreem goed tegen de hitte. Bij temperaturen richting 40 graden plan je een wandeling in de schaduw te maken. Maar de zon brandt ongenadig. Je moet er zelfs ter plaatse een zonnebril voor kopen... Een streep door je rekening!
Pech!

Je draagt je favoriete short omdat -ie zo zacht is, zo lekker zit, met zoveel verschillende shirts te combineren is en -bovenal- heel hip is. Op dag 3 besef je dat je er door de warmte zo hard in gezweet hebt, dat je de dag erna een rokje of jurkje zal moeten dragen.
Pech!

Om het comfort van hun terrasgasten te vergroten, rusten Madrileense restauranthouders hun parasols uit met een systeem dat om de twee minuten een lichte nevel over de gasten spuit.
Jij zit te smullen van patatas bravas, mejillones à la plancha, een portie crocettas, naar look geurende gamba's en home made pulpo en om de 2 minuten krijg je zo'n frisse nevelgeut in je nek.
Pech!

Je kiest naar goeie gewoonte 6 tapas en smult met grote ogen. Een zalige cocktail vergezelt je uitgebreid samengesteld buffetje. Alleen... bijna was je gestikt in de graat van één van je hapjes...
Pech!

Je zit aan de rooftop pool te nippen van je cocktail en geniet van het zicht over de daken van je vakantiebestemming. Je smeert je regelmatig in, leest wat in een rondslingerend tijdschrift, luistert stiekem naar de gesprekken tussen Engelse schoolmeiden en rangschikt de voorbijkomende vakantiegangers volgens sympathie en voorkomen. Tot plots vier Spaanse twintigers net voor je strandstoel hun handdoek uitspreiden. Je uitzicht wordt voor een vierde bezoedeld!
Pech!

Wij waren natuurlijk aangedaan door zoveel miserie in zo'n korte tijd. Toch slaagden we erin onze pech door te spoelen, met home made ice tea, mocktails, liters fanta lémon en af en toe eens een spuitwatertje.
En na zoveel onverwachte tegenslag vonden we dat we elke dag wel een crèmetje verdiend hadden. Eentje van drie bollen.












Reacties

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...