Met drie kinderen in de kleuter- of basisschool valt het al eens voor dat een juf of meester vraagt om helpende handen. Om voor te lezen, zeepbellen te blazen, kinderen te vervoeren, kinderen terug te halen of om ratten te maken.
U leest het goed.
Voor een project 'herinneringseducatie' werkt de jeugd van Ieper sinds 2014 rond 'dieren in de oorlog'. Nuno vertelde laatst geanimeerd over de rol van honden, paarden en kanaries in de Grote Oorlog. Ik ben daar stiekempjes blij om, want een poosje geleden had-ie nachtmerries door zich de dingen iets te plastisch voor te stellen... De verschrikkelijke beelden van vluchtende kinderen de voorbije zomer deden daar geen goed aan...
Ratten, dus, want daar hadden de soldaten een hele kluif aan.
Ik geef toe dat ik de brief over het project niet ontvangen- laat staan gelezen- had, (iets met veel kinderen en nog meer info en bezige ouders... oeps!), dus toen boytje me vroeg of ik wou gaan helpen, was ik al lang blij dat ik die middag net niet moest werken en dus 2 uur qualitytime met mijn oudste jongen mocht doorbrengen.
Toen ik me samen met een tiental andere mama's, oma's, tantes en meetjes tussen de 40 kinderen genesteld had en de juffen het projectje uitlegden, donderde ik al snel van mijn wolk...
We zouden samen... naaien!
U moet weten: ik heb dit geprobeerd. Het is mee ooit gelukt een rok en 4 kussen samen te flansen. Jack kreeg ook een panen anderlechtpakje, maar ik stond niet meteen bekend om een verfijnde afwerking, laat staan dat mensen me contacteren om iets voor hen te naaien. Ik denk dat ik me qua naaien ergens in de fase nét voor de beginners bevind. Dit wel terzijde...
Ik besefte al snel dat ik nu toch niet meer weg kon (én was natuurlijk keibenieuwd naar Nuno-in-de-klas). Deze dame bleef dus plichtsbewust tussen de stoere kerels zitten en ging samen met hen aan de slag met stof, knopen, naald en draad.
Lieve schatten, ik heb er keihard van genoten.
Topdag, topvent, topjuf.
Méér van dat!
U leest het goed.
Voor een project 'herinneringseducatie' werkt de jeugd van Ieper sinds 2014 rond 'dieren in de oorlog'. Nuno vertelde laatst geanimeerd over de rol van honden, paarden en kanaries in de Grote Oorlog. Ik ben daar stiekempjes blij om, want een poosje geleden had-ie nachtmerries door zich de dingen iets te plastisch voor te stellen... De verschrikkelijke beelden van vluchtende kinderen de voorbije zomer deden daar geen goed aan...
Ratten, dus, want daar hadden de soldaten een hele kluif aan.
Ik geef toe dat ik de brief over het project niet ontvangen- laat staan gelezen- had, (iets met veel kinderen en nog meer info en bezige ouders... oeps!), dus toen boytje me vroeg of ik wou gaan helpen, was ik al lang blij dat ik die middag net niet moest werken en dus 2 uur qualitytime met mijn oudste jongen mocht doorbrengen.
Toen ik me samen met een tiental andere mama's, oma's, tantes en meetjes tussen de 40 kinderen genesteld had en de juffen het projectje uitlegden, donderde ik al snel van mijn wolk...
We zouden samen... naaien!
U moet weten: ik heb dit geprobeerd. Het is mee ooit gelukt een rok en 4 kussen samen te flansen. Jack kreeg ook een panen anderlechtpakje, maar ik stond niet meteen bekend om een verfijnde afwerking, laat staan dat mensen me contacteren om iets voor hen te naaien. Ik denk dat ik me qua naaien ergens in de fase nét voor de beginners bevind. Dit wel terzijde...
Ik besefte al snel dat ik nu toch niet meer weg kon (én was natuurlijk keibenieuwd naar Nuno-in-de-klas). Deze dame bleef dus plichtsbewust tussen de stoere kerels zitten en ging samen met hen aan de slag met stof, knopen, naald en draad.
Lieve schatten, ik heb er keihard van genoten.
Topdag, topvent, topjuf.
Méér van dat!
Reacties
Een reactie posten
Jouw reactie hieronder? GRAAG!