The simple life

Om Het Nest in tijden van wekenlang binnenspelen een beetje te plezieren, en omdat het oog ook wat wil, kocht ik nog eens een pyjamaatje voor elk. Niets zo gezellig als thuiskomen en meteen in je comfy wear te duiken, toch? Nuno was in de wolken toen-ie merkte dat hij dezelfde kreeg als zijn broertje... "Mama! Zo sjiek!  Wij zijn nu een synagogische tweeling!"

De solden zijn 3 weken ver... en nu wordt het dus echt de moeite om eens op jacht  te gaan... Omdat Drakenjager en ik freaksjes zijn (én ook nog een Bongobonovernachting liggen hadden), werd er hier al zwaar geshopt op dag 2 en 3.Van de solden, welteverstaan. Vrouwelijke lezers met enige shopervaring weten dat shoppen met een vent... nu ja... anders is dan shopping all by yourself . Ik wéét het! Maar hij stond op het randje van in zijn puren naar het personeelsfeest te moeten gaan en hoewel zijn lijf echt to die for is, had ik toch mijn reserves. Naakt is toch wel echt bloot, zoiets. Dus hell yeah , we waren echt in vorm toen we hem in 't nieuw staken, en hij was zelfs zo goedgezind dat hij het ook helemaal ok vond toen ik mij ook eens een beetje liet gaan voor mezelf... Soldenshoppen met je beer blijft toch echt een beetje geven en nemen, me dunkt. Maar dat er een tweede ronde zou komen, stond vast. De mooiste solden vind je volgens mij in week 1, de grootste solden (di

De laatste tijd is Het Nest helemaal into typen ... Zowel Nuno als Quinn volgen lesjes om dit onder de knie en in de vingers te krijgen... Puf. Zucht. Blaas. Kuch. Nog een puf. En heel veel extra geblaas. Dat de eerste lezer die dit een eitje vindt zich nu maar meldt. Wat hebben Drakenjager en ik al gevloekt, vooral dan uit compassie! (Voor de gevoelige en (over)bezorgde lezer: wij vloeken altijd als de kinders er niet bij zijn. Meestal zitten ze in bed, of soms nog in bad en soms ligt er eentje in de zetel, maar dan vloeken wij pedagogisch en in stilte.) Nuno maakte er als vroege vogel een gewoonte van om de dag met getokkel te beginnen... Mocht ik zin hebben, dan zag ik hem om kwart voor zes al aan de pc zitten. (Maak u geen zorgen: voor vijf na 6 kom ik mijn bed niet uit...) Met een fleeceje op zijn billen en gewikkeld in een kamerjasje trotseert-ie de morgenstond... De methode die hij volgt, verlangt dat hij zes maanden lang élke dag typt. U leest het goed en ik herhaal: elke

... worden groot... en ik betrap mezelf erop dat ik daar de ene dag veel beter weg mee kan dan de andere. Als ik Jack hoor spreken, slik ik vaak eens. Hij checkt alles, vraagt zich regelmatig hardop af welke youtuber de coolste filmpjes post ( Enzo Knol blijkt een fenomeen te zijn...), hoe vaak hij nog zal kunnen duggen voor hij in het volgende level van Minecraft terechtkomt (en wanneer het kasteel af zal zijn... kunt u nog volgen?), of Darth Maul eigenlijk kan zwemmen (want dan mag hij mee in bad) en vooral: of die aparte zwaarden ook samen een nieuw wapen kunnen vormen... U bent afgehaakt? I feel your pain , en het zou een volledig weekend research in moderne kleutercult  vragen om helemaal mee te zijn in zijn slang , maar bon, ik probeer bij te benen. En ik stel vast: hij wordt groot. Ik stel de laatste tijd vast dat ik de momenten waarop hij zich in van die goeie, ouderwetse kleuterspelletjes-zonder-scherm verliest, koester (en stiekem probeer te fotograferen). Hoera voo

Ik was een fladderkind, dat van vriendengroepje naar vriendengroepje fladderde, maar nooit echt een 'beste vriendinnetje' had. Ik zal een beetje anders geweest zijn, of net te laat aan zijn komen fladderen, of misschien vonden die meiden mij net niet leuk genoeg om een bestie te worden. U weet vast hoe meiden op de basisschool zijn. Zo ergens rond de paasvakantie van het zesde leerjaar, met de eindmeet in zicht, vond ik precies toch wel aansluiting bij een zachtmoedig meisje dat net als ik ook wat fladderde, ook heel muzikaal was en met wie ik graag onder het afdak netbal speelde. Ik mocht zelfs eens bij haar thuis gaan op zaterdag en ik herinner me ook nog enkele speelafspraakjes in het zwembad. In het eerste middelbaar scheidden onze wegen: zij ging iets in de zorg doen, daar was ze echt de geknipte meid voor, en ik koos voor een andere school. Een poosje geleden spotte ik haar in de supermarkt... ze was geen haar veranderd! We raakten aan de praat en ze was nog steeds dat

Net voor kerst vierde ik mijn verjaardag... waardoor er onder de kerstboom niet één, maar twee heel erg fijne geschenkjes lagen! Omdat Drakenjager weet dat ik niet zo graag ouder word, maakt hij er elk jaar zijn werk van. Als het op originele geschenkjes aankomt, is hij absoluut een kanjer! Zo verzachtte hij het leed dit jaar met een knaller van formaat... Hij-Die-Mij-Zo-Goed-Kent schonk mij... deze beauty! Ik heb al gemerkt dat mensen erg...eh... gevarieerd/slash/uiteenlopend op dit toestel reageren: you love it... or you hate it. Het grote voordeel is dat het unieke momenten registreert én dat je meteen het resultaat van je shoot in handen hebt: de foto's glijden meteen uit het toestel en naarmate de tijd verstrijkt, zie je de kleuren op het kaartje verschijnen. Ook de grootte - bankkaartformaat- is erg fijn. Niet iedereen kan om met het idee dat de fotografie de dag van vandaag al heel wat vérder gevorderd is (keuze! pose! mooi maken! bijkleuren! filter!)d

Ik weet niet wat u ervan denkt, maar Drakenjager sprak de termen "overdreven", "te veel", en "overbodig" in dezelfde zin uit. Ik denk diep in mijn binnenste dat hij boft: hij mag toch maar mooi de hele dag kijken op het eindresultaat!

Het gebeurt niet zo vaak, dat een week begint in het ene jaar en op 't nippertje eindigt in 't nieuwe jaar. Een bijzondere week, dus, met bijzondere foto's. Op kousenvoetjes, zonder al te veel zware plannen doken wij de eerste week van de vakantie in. In relatieve stilte ook, met een mond vol aften. Te veel suiker. Te veel zout. #godstraftmeteen We reden de voorbije week opvallend vaak op en af naar Poperinge: na Nuno leert ook Quinn typen, en de trouwe lezer weet dat ik een geweldige boon voor Poperinge en z'n vrolijke winkels heb... Mij hoor je dus niet klagen...#kerstshopping Omdat een mens niet genoeg kerstfeestjes kan hebben, mocht een feestje in Brugge niet ontbreken! Het Nest speelde verstoppertje in het bos met hun nonkeltjes en nepoma en -opa en ik weet ondertussen bijna zeker dat Mega Mindy een gele bikini draagt... #checkit In de vroege morgen van 31 december ontdekte Nuno dat hij zijn nieuwjaarsbrieven op school was vergeten. Ik geloof dat ik eerst