Doorgaan naar hoofdcontent

Kleine ventjes ...

... worden groot... en ik betrap mezelf erop dat ik daar de ene dag veel beter weg mee kan dan de andere.

Als ik Jack hoor spreken, slik ik vaak eens. Hij checkt alles, vraagt zich regelmatig hardop af welke youtuber de coolste filmpjes post (Enzo Knol blijkt een fenomeen te zijn...), hoe vaak hij nog zal kunnen duggen voor hij in het volgende level van Minecraft terechtkomt (en wanneer het kasteel af zal zijn... kunt u nog volgen?), of Darth Maul eigenlijk kan zwemmen (want dan mag hij mee in bad) en vooral: of die aparte zwaarden ook samen een nieuw wapen kunnen vormen...

U bent afgehaakt?
I feel your pain, en het zou een volledig weekend research in moderne kleutercult vragen om helemaal mee te zijn in zijn slang, maar bon, ik probeer bij te benen. En ik stel vast: hij wordt groot.

Ik stel de laatste tijd vast dat ik de momenten waarop hij zich in van die goeie, ouderwetse kleuterspelletjes-zonder-scherm verliest, koester (en stiekem probeer te fotograferen).
Hoera voor poppenhoeken, kinderkeukentjes en kaplablokken.
Mijn kind, cool kind.
En mijn kind, snoezig kind. (U mag mij bevooroordeeld noemen :-) )

Check it! 





Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...