Doorgaan naar hoofdcontent

Typen - typte - getypt

De laatste tijd is Het Nest helemaal into typen...
Zowel Nuno als Quinn volgen lesjes om dit onder de knie en in de vingers te krijgen...
Puf. Zucht. Blaas. Kuch. Nog een puf. En heel veel extra geblaas.
Dat de eerste lezer die dit een eitje vindt zich nu maar meldt. Wat hebben Drakenjager en ik al gevloekt, vooral dan uit compassie! (Voor de gevoelige en (over)bezorgde lezer: wij vloeken altijd als de kinders er niet bij zijn. Meestal zitten ze in bed, of soms nog in bad en soms ligt er eentje in de zetel, maar dan vloeken wij pedagogisch en in stilte.)

Nuno maakte er als vroege vogel een gewoonte van om de dag met getokkel te beginnen... Mocht ik zin hebben, dan zag ik hem om kwart voor zes al aan de pc zitten. (Maak u geen zorgen: voor vijf na 6 kom ik mijn bed niet uit...) Met een fleeceje op zijn billen en gewikkeld in een kamerjasje trotseert-ie de morgenstond...
De methode die hij volgt, verlangt dat hij zes maanden lang élke dag typt. U leest het goed en ik herhaal: elke dag typt mijn beer zijn ochtendhumeur weg. Zelfs in de vakantie. Zéker in de vakantie. En in het weekend. Weekdag en zondag.
Zoveel karakter, zoveel doorzettingsvermogen, ik bewonder mijn boytje mateloos... en beloon hem met wat extra laptoptijd... om zijn youtubers te kunnen volgen. Picking my battles...

Diva Quinn volgde in de kerstvakantie het Typtienprogramma , een ietwat aangepast programma waar de nadruk op de correctheid ligt, en helemaal niet op tempo. Ik sta versteld van de vernieuwende aanpak en vooral van de snelvaart waarmee zij haar letters getypt krijgt... Na les 6 kent ze ondertussen ook alle letters... én kan ze heuse zinnen typen! U begrijpt dat ik apetrots op haar ben. Ook hier: zoveel karakter, zoveel doorzettingsvermogen... Wat een meid.

De kleine, vrolijke en kleurrijke aanpassingen in ons dagelijks leven moet ik erbij nemen.
Zo typ ik sinds vorige week op dit geblindeerd klavier...


Zou u het nog kunnen?


(Ja, 't zijn solden bij happysocks... just saying!)

Reacties

  1. Haha! Ja, ik kan het nog! Dit was voor mij verplichte leerstof, en dactylo was de hel voor mij. Nu ben ik uiteraard heel blij, ik typ volledig blind! Dikke duim voor jouw kinders!!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...