Doorgaan naar hoofdcontent

7 foto's, 1 week - laaaaaang weekend!

Vorig jaar was het Hemelvaartweekend hier eigenlijk een secret escape... naar Parijs. Een vlucht, niet meer en niet minder.
Niet dat het dit jaar frisser is in mijn hoofd, maar een meerdaags sortietje zat er niet meteen in. Het binnenland, dus. Hoewel... Wallonië bleek toch echt wel hélemaal weg!

Het plan was om ergens verkoeling te zoeken (mét picknick en een keilekker belegd broodje), bij een meer, openluchtzwembad, kanaal of een nog niet ontdekte zee. Het zoekresultaat bleek een oude steengroeve bij Doornik, die - simpele kerels, die Walen- simpelweg 'Aqua Tournai' omgedoopt werd. Compleet, met binnen- en buitenbad, gigantische vijver, pedalo's, barbequehoekjes, een klimparcours en de langste deathride van België...
ça vaut la peine, zeggen de Walen. Allen daarheen, dus! (Wij willen ook nog wel eens mee!)

Puffen én genieten geblazen was 't ook op het zonovergoten lentefeest van ons nichtje Lynn. Stralende zon! Hopen lekker eten (bedankt, Ph en auntie)! Claeysleute! En zo'n flink feestbeest!
Wat is het fijn om tante van zo'n crèmekind te zijn...


Sommige dagen moest je in een bokaaltje kunnen stoppen, om er achteraf nog eens van te nippen. Voorzichtig, geluk proef je het best in druppels...

Zo'n dag, zo'n weekend, zo'n week.









Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...