Doorgaan naar hoofdcontent

Een dag met een gouden randje

Wie mij de voorbije dagen tegenkwam, zal het zeker gezien hebben: ik loop al een poosje op wolkjes... Dat we vorige zondag het vormsel van onze Quinn vierden, zit daar natuurlijk voor de volle 100 % tussen!
We hadden de zon besteld, een fijn en gezellig restaurantje uitgekozen en we nodigden meteen ook een gezelschap uit dat Quinn de voorbije jaren op handen droeg.

We hadden haar natuurlijk al vaker gevierd: toen ze gedoopt werd en haar eerste communie deed, en ook bij elke verjaardag klonken we op onze dochter.
Toch denk ik dat dit vormsel een feest met een gouden randje was... want wat is ze gegroeid, in gestalte en ideeën... wat heeft ze een pittig karakter en een krachtige mening! De hele dag door had ik het warme gevoel dat ons meisje nu echt wel een meid is geworden. En dat gevoel is sinds zondag niet overgegaan.

Ik heb nooit durven dromen zo'n fijne dochter als Quinn te mogen hebben. Ik denk dat ik gewoon echt heel dankbaar ben, en Drakenjager met mij.

Soms komen dromen echt keihard uit en kun je niet anders dan daarvan genieten...


























Met dank aan nonkel Olivier, opa Jo en Emmy Tiramsu voor de foto's! 



Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...