The simple life

De voorbije twaalf maanden waren niet de spectaculairste. 2017 was een rustig jaar. We maakten geen verre reis, er kwam geen gezinsuitbreiding en we bleven (heel erg) gelukkig gespaard van grote en kleine miserie. (Ik denk dat een wansmakelijke schimmel op mijn longen mij het meest geplaagd heeft, en ook dat is alweer een halfjaar geleden. Al was-ie toen wel al minstens even lang blijven hangen. ) Mijn favoriete plek bleek mijn felbevochten hoekje in de zetel (wegens veel te weinig tijd) in de koude wintermaanden, een strandje met-de-haren-in-de-wind en met-de-voeten-in-het-water in Procida de voorbije zomer en ons tafeltje bij Soula in Roeselare, met een goed gevuld bord Grieks comford food... het hele jaar door!  Je zag mij het vaakst in mijn neuterstrui, jeans en sneakers, met modern twist kajal eyeliner v an MacCosmetics en ook mijn pot gel beleefde hoogdagen.    Het liefst neurie ik nog altijd mee met patience  van Guns 'n roses en als ik zelf iets mocht spelen, durfde h

Ik heb het hier al verteld, onder onze kerstboom is steeds minder plaats. De voorbije dagen schoven we er bijna elke dag een extra pakje onder... Volgens Drakenjager zijn we bijna op het punt gekomen dat we niet meer in onze zetel kunnen zonder met de voeten omhoog te zitten. Hij overdrijft, maar 't is maar lichtjes. In ieder geval verloopt het cadeautjes kiezen naar mijn gevoel wat vlotter dan de voorbije jaren, omdat ik -o, organisatorisch talent (not!)- sinds kort met verlanglijstjes op mijn pc werk. Goed verstopt voor Het Nest en hun vader, en ik moest laatst ook eventjes in mijn eigen logica duiken om het lijstje terug te vinden, maar ondertussen staat het wat duidelijker te blinken, om meer onheil te voorkomen. En als iemand me dus vraagt waarmee ze een Demetto plezier kunnen doen, klik ik in principe mijn lijstje open en ... BAM!... ik geef een fijne cadeautip die ze niet zagen aankomen. Hoe ik weet waar het kroost content mee is? Als ik ruw geschat tussen twee januari e

Als ik me iets in het hoofd haal, smijt ik me al eens helemaal... Gezonder gaan eten? Twee ananassen, een mango en vier mandarijnen! De oprit sneeuwvrij maken? Hop met die schop! Mijn viool opnieuw bespelen? Lessen bij mijn hippe juf! Kamperen in de zomer? Reserveren in november! Een toets voor mijn enthousiaste leerlingen? Zes nieuwe vragen en twee nieuwe documenten. Ik wil maar zeggen: eens de trein raast, is er geen houden meer aan. Dat is best vermoeiend en à la limite is 't misschien niet altijd helemaal nodig, maar het maakt mij rustig als ik de koe bij de hoorns kan vatten en heerlijk ongeremd in de dingen kan vliegen. Een deadline mis ik nooit. Nog voor de laatste letter van de opdracht uitgesproken is, heb ik mij georiënteerd en voorbereid, klaar voor uitvoering en reflectie... Ik kan ook nooit halverwege stoppen, de dingen moeten af. Aan half werk heb ik een hekel, tenzij het om zes manden strijk gaat. Maar voor de rest denk ik dat ik een doorbijtertje ben. Z

Als je echt héle fijne collega's hebt, zoals de mijne en als je collega's eigenlijk ook je vriendinnen zijn, zoals de mijne dan heb je al eens iets om naar uit te kijken. Want een dag zonder hun contentement is een dag niet geleefd. Als je echt héle fijne collega's hebt, zoals de mijne en als je collega's ook je vriendinnen zijn, zoals de mijne dan ontzie je 't niet om in hun gezelschap in je badpak op vrijdagavond te gaan wellnessen bij min 5. Fijne vooruitzichten, mijn vriendinnen en ik! pee is: Update gegarandeerd (eens ik weer in mijn kleren zit)! Stay tuned!

Ik ben over het algemeen heel tevreden met mijn naam; ze is niet zo heel alledaags en ze roept bij zo goed als iedereen die ze hoort een reactie op. Die reactie is erg divers en varieert van "Is dat Arabisch?" over "Dat heb ik nog nooit gehoord..." en in dezelfde adem "'t Is speciaal..." (wat evenveel is als "Bah!" maar 't schijnt beleefder te klinken) tot "Mooi!", "Pittig!" en "Tof, zeg!" Voor wie 't echt wil weten, Soetkin is een Middelnederlandse naam die een verkleinvorm is voor 'Soet', wat -u raadt het vast wel- zoet betekent. Of lief. Of zoet én lief. (Of misschien zelfs gesuikerd, denk ik soms. Dat zou ook goed bij mij passen.) Dat de meeste vrienden mij ondertussen gewoon "Soet" noemen zal eerder met gewoonte te maken hebben (of met dit blogje hier) dan met een afschuw voor "kin", of dat maak ik mezelf toch alleszins wijs. (Mocht het toch zo zijn, u gelieve me dit n