Doorgaan naar hoofdcontent

Kerstboompluk

Herinner je je nog de kerstboompluk die traditioneel na de kerstproevetjes in de basisschool gehouden werd? 
Ewel, die hele setting is de voorbije 30 jaar nog niet zo spectaculair veranderd... Kerstmis valt nog altijd eind december, de weken ervoor zijn (helaas!) nog altijd gevuld met proevetjes om te kijken waar de kinders ondertussen staan (as if... enfin... oh, laat ook maar...)  en de donder- of vrijdagnamiddag net voor de hele jeugd gezellig met de hele reutel de kerstcongé induikt, worden naar goeie traditie geschenkjes uitgedeeld aan klasgenootjes die net wél of net niet weten van wie het pakje komt.
Ik herinner me dat ik dat altijd heel spannend vond (vooral het niet weten of je wél of niet zou mogen kiezen voor wie je geschenkje was... en het gezicht afwachten van diegene die mijn pakje mocht openen) en ik weet zeker dat ik altijd heel blij was met wat ik kreeg. Ik bedoel, ik zou het me zeker herinnerd hebben als ik iets kreeg wat me niet beviel, maar ik was echt een heel aangenaam en dankbaar kind, blijkbaar. In mijn herinneringen, toch. Dat diegene die het tegendeel beweert dat maar eens hard maakt, zeg! 
Ik wil maar zeggen: de kerstmens in mij maakt stiekem een sprongetje als het briefje in de schooltas klaar zit waarop de kerstboompluk aangekondigd wordt. Ruim op voorhand, want mama's en papa's moeten ook de tijd krijgen om in de laatste drukke weekends voor het jaareinde nog snel iets te gaan kopen. En 't is ook altijd versierd, dat briefje: met een adventskrans waarvan al twee kaarsjes branden, een uitbundig lachende kerstman of enkele guirlandes, blinkende slingers en kerstballen. 

Dit jaar was het dus niet anders (wat had u gedacht!), en ik had het briefje een beetje argeloos bij mijn pc gelegd. Het is pas toen mijn oog er 2 dagen later nog eens op viel, dat tot me doordrong dat het dit jaar toch allemaal een beetje anders zou verlopen...:  "... Het geschenkje mag dus geen geld kosten en het is de bedoeling dat uw kind zelf iets maakt voor een ander kind uit de klas..."

Dat leverde deze foto op, en ik kan al de hele namiddag niet anders dan stiekem lachen... 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...