Doorgaan naar hoofdcontent

5 foto's, 1 week - Begin oktober

Nu de dagen korter, de nachten lastiger, de avonden donkerder en de stemmingswisselingen frequenter worden, proberen we toch nog altijd een beetje het hoofd boven water te houden...
Met een Eurosong Autumn Edition, bijvoorbeeld, waar de hapjes en het gezelschap exponentieel belangrijker zijn dan het uiteindelijk gekozen tv-programma. Emmytime en véél hapjes: veel successer kan een recept niet zijn.

Mijn inwendige kerstmens maakte de voorbije weken al eens vaker een huppeltje! De eerste kerstbomen (versierd en al!) duiken op en ik merk dat sweet little Jackson mijn contentement daarover gewoon geërfd heeft. Voorlopig hield ik de knip nog op de portemonnee... benieuwd of ik het nog lang kan volhouden... (Gouden engeltjes! Zachte rendieren! Sneeuwballen! Fonkelsterren! Fisters! O, o, ooooo!)

De droevenis die sinds 7 jaar de eerste dagen van oktober met een grijs laagje bedekt, nestelde zich de voorbije dagen weer in mijn hoofd. Sinds kort blaas ik ze niet meer weg, maar zweet de droevige dagen uit. Gemis fiets, zwem of wandel je niet weg, zo blijkt.
En als ik de warmte die ik de voorbije dagen mocht voelen juist lees, weet ik dat omaatje nog lang niet vergeten is. Al wordt het gemis er niet minder om, en blijft het snijden.

Als we iets van omaatje geleerd hebben, dan wel dat één en één zoveel meer is dan twee, dat samen eerder een product dan een som is. En dan komen wij samen, met broers en kinders. En dan vormen we misschien wel een merkwaardig product, maar samen blij en droevig zijn is zoveel krachtiger dan alleen...

En als we nog iets van omaatje geleerd hebben, dan wel dat samen eten misschien niet goed is voor onze cholesterol, maar wél voor ons humeur. En dan smullen wij samen, pannenkoeken met suiker of ahornsiroop, en dan druipt die siroop van onze kin en dan lachen we allemaal een tikje te luid, maar niemand moppert, want ons humeur zit al 2 etages hoger in de lift richting gelijkvloers.

Het komt goed met ons! Met gezellig herfsteten, warme herfstteusjes, deugddoende knuffels, knipperlichtjes in plastieken kerstbomen en af en toe een Eurovision Special Edition.
We"ll be back.













Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...