Doorgaan naar hoofdcontent

It's tea time!

Men stelde mij al -tig keer de vraag "of dat we leuk is, zo'n half kerstekind zijn" en "of er niet heel veel mensen zijn die mijn dag vergeten" en vooral "of ik dan minder, evenveel of meer cadeautjes krijg dan iemand anders".
Waarde lezer, ik kan u met de hand op 't hart zeggen dat ik helemaal niet te klagen heb!

Veel heb ik aan mijn moeke te danken, die er al 32 jaar lang op staat om een kerstbuche te eten op 24 december in de namiddag, vergezeld van een koffieklets, een geschenk en een verjaardagslied of zes. (Lieve lezer, ik hoor u tellen en ja, ik eet dus echt twéé kerstbuchen in 1 dag. Mag het even?)

Geschenkjes zijn een ander paar mouwen, want wij hebben niet echt een geschenkentraditie. Meer zelfs, we hebben er elkaar jaren geen gegeven (mijn drie kinders niet meegerekend, en zeg nu zelf, is er een mooier geschenk dan een kind?) Geen cadeaus, dus, (tot vorig jaar... )

Ik kan u zeggen dat ik een erg curieus mens ben, vooral als in: nieuwsgierig, overgeïnteresseerd, ongeduldig enzomeer. Vooral als Drakenjager de avond voor mijn dagje een loodzwaar pak onder de kerstboom dropt en me oplegt er zéker niet aan te komen. (Dat loodzwaar, dat heb ik van Emmy, die het voor mij eventjes gewogen heeft, aja, want ik mocht er niet aankomen!)
Loodzwaar! Groot! Rechthoekig!
En met tips als "het zijn er eigenlijk twee", "alle vrouwen zouden er blij mee zijn, nou ja, échte vrouwen dan" en "er bestaat geen shop van, je moet het online kopen" dacht ik aan... Louboutins!!!!

Groot was mijn verbazing en nog groter mijn vreugde toen Drakenjager bij het openen der pakjes nog maar eens bewees dat hij mij toch wel érg goed kent...
Dit prachtexemplaartje pronkt vanaf nu op mijn keukentablette, naast George:




It's tea time!

Reacties

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...