Wij zijn high school sweethearts, vandaag zeventien jaar samen.
Zeventien.
Ik wals de cijfers langzaam in mijn mond, ze smaken zoet.
We zijn blij om en dankbaar voor de vrolijke, goed gevulde jaren. De zon scheen het grootste deel van de tijd en als ze niet scheen, sneeuwde het meer dan het regende.
Het leven spaarde ons tot nu toe van grote zorgen. Het Nest is gezond, onze lijven en hoofden zijn dat meestal ook.
Een fijn vangnet van familie en vrienden, bij wie we weten waar we staan, loodst ons door woelige poelen. Peddels voor onze kajak.
Het voelt gek om te beseffen dat we vanaf nu langer samen dan niet samen zijn. Alsof de dingen nu pas echt beginnen te tellen. Alsof we nu pas loskomen. Nu is het echt voor echt.
Ik vouw mijn handen voor nog eens zoveel gezegende jaren. Gezond, vrolijk, zoet en warm. In rustige wateren. En met diezelfde peddels, voor als de stroom versnelt of het meer regent dan sneeuwt.
Geplukte dagen, als kersen op een zwoele zomerdag.
Waw zeg! Proficiat!
BeantwoordenVerwijderen