Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn favoriete Elvis

Een twintigtal jaar geleden gingen mijn ouders eens een weekendje weg. In mijn hoofd was het naar Engeland, maar het kan zeker ook naar ergens anders geweest zijn.
Anyway, ze kwamen thuis en ik kreeg van hen 2 cd's: de gouden van Abba en een best of van Elvis. Ik weet niet of zij al het materiaal van Elvis kenden, maar ik heb the king door die cd leren kennen, en was meteen verkocht. Hoe vaak heb ik als bakvis 'Can't help falling in love' en 'Heartbreak hotel' of 'Love me tender' gedraaid? Hoe vaak meegewiegd met 'Suspicious minds', geshaket op 'Jailhouse rock'?

Toen ik gisteren in de krant las over zijn veertigjarig overlijden en voor mezelf wou uitmaken wat ik nu écht het allermooiste Elvislied aller tijden vind, heb ik toch wel even getwijfeld. Van 'Always in my mind' krijg ik -zeker bij de brug ergens halverwege- nog altijd een serieuze krop ter hoogte van mijn strottenhoofd, bij 'Return to sender' huppel ik nog altijd rond de tafel van contentement, maar met stip én ster op één komt toch het onovertroffen 'The wonder of you'.
Bombastisch, dramatisch en een beetje kitscherig Amerikaans. Een oorworm, for sure. En een fijn liefdeslied, dat ook. (You touch my hand and I'm a king. Kiekenvel.)  En als je eens wil meebrullen, zet je 't maar eens keihard op. (Aan het einde gaan mijn armen altijd ongewild een beetje musicalachtig de lucht in en waan ik mij op een een gigantisch podium ergens temidden the States. En ik wil ook altijd eens buigen als mijn showtje over is. Sterker dan mezelf ;-) Wedden dat u dat ook hebt als u straks eens luistert?)

'I guess I'll never know the reason why
you love me as you do
that's the wonder...
the wonder of you...'

Wil je 't nog eens horen?  Enjoy!

p.s. Vergeet de buiging op het einde niet!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!