The simple life

De voorbije dagen heb ik een paar keer gedacht dat mijn glas half leeg was. Teveel emoties in te weinig dagen, zo weinig geslapen in veel te veel nachten en ogen die in stormvloed gingen.  Het zat precies allemaal tegelijk niet mee en de mist in mijn hoofd nam het over. In mijn glas stond plots maar een kliksje meer, ik kon het precies zelf niet meer vullen. En net toen ik de bodem dacht te zien, druppelden zoveel lieve mensen mijn glaasje weer vol. Met lieve kaartjes, gemeende knuffels en woorden waar ik het weer wat warmer van kreeg... Met troostende berichtjes vol bemoedigende woorden, 's morgens vroeg, 's avonds laat en alle uren daartussen. Met een sportzak vol begrafeniskleren toen mijn besteld pakje op zich liet wachten. Met een hand op mijn schouder en een knipoog. Ik kreeg -zomaar!- een Gini om de vrijdag door te komen en één van mijn liefste collega's bracht in de gietende regen een broodje voor me mee. Een andere lieverd schoof een plaatsje op toen ze

Het vroor enkele graden de voorbije nachten, we moesten gisteren voor het eerst sinds seizoenen weer een laagje ijsstof van de voorruit krabben... Ik beken met rode kaakjes dat ik dat soms een beetje gemist heb. Als Het Nest op de heetste dag van het jaar in een moment van absolute zwakte al eens zou durven mopperen, als ze het zouden wagen om over temperaturen van boven de 38 graden te klagen of als ze in al hun ondankbaarheid om dagen waarin je eigenlijk het liefst in je blootje in de frigo zou willen kruipen beginnen te neuten, antwoord ik sinds jaar en dag telkens weer hetzelfde. Een beetje belerend, ik weet het, maar ik vind dat élk weertype z'n charmes heeft;-) "Er komt een dag waarop het stenen uit de grond vriest en je vol heimwee terugdenkt aan deze bloedhete zomerdag. Nu denk je dat je zal smelten, maar mocht dat zo zijn, dan bewaar ik je in een friscodoosje-met-een-stokje en ik zet je weer buiten op de allereerste vriesdag. Je zal stollen en tegen Kerstmi

"En als Sint-Maarten dood zal gaan, wie zal er hem dan opvolgen? Jezus?"

Toen ik in het vijfde leerjaar zat, kreeg ik les van een meester die dacht dat hij een klas tienjarige meisjes alleen maar zou kunnen temmen door extreem hard te brullen, extreem streng te straffen, extreem kwaad te reageren en onredelijk hard zijn gezag te laten gelden. (Hij moet echt ook extreem onzeker geweest zijn en hij had vast een extreem kleine piemel realiseer ik me nu, maar dat waren geen dingen waar ik aan dacht toen ik tien was.) Elke dinsdag kregen wij van hem een bladzijde zinnen met werkwoorden om te vervoegen. Het waren er elke keer 25, ofwel in tegenwoordige tijd, verleden tijd of voltooid deelwoord. Om ons nog eens extra te kullen , verwachtte hij dat we de zinnen waarin die werkwoorden stonden nog eens overschreven. Zonder fouten, zonder geschrap en helemaal zeker zonder tipp-ex.   (Ik was er pertinent zeker van dat hij dat deed om nog extra punten te kunnen aftrekken, zo'n onmens was hij. Hij verzon de moeilijkste bijzinnen om ons erin te luizen en hij sc

Nu de dagen korter, de nachten lastiger, de avonden donkerder en de stemmingswisselingen frequenter worden, proberen we toch nog altijd een beetje het hoofd boven water te houden... Met een Eurosong Autumn Edition , bijvoorbeeld, waar de hapjes en het gezelschap exponentieel belangrijker zijn dan het uiteindelijk gekozen tv-programma. Emmytime en véél hapjes: veel successer kan een recept niet zijn. Mijn inwendige kerstmens maakte de voorbije weken al eens vaker een huppeltje ! De eerste kerstbomen (versierd en al!) duiken op en ik merk dat sweet little Jackson mijn contentement daarover gewoon geërfd heeft. Voorlopig hield ik de knip nog op de portemonnee... benieuwd of ik het nog lang kan volhouden... (Gouden engeltjes! Zachte rendieren! Sneeuwballen! Fonkelsterren! Fisters! O, o, ooooo!) De droevenis die sinds 7 jaar de eerste dagen van oktober met een grijs laagje bedekt, nestelde zich de voorbije dagen weer in mijn hoofd. Sinds kort blaas ik ze niet meer weg, maar zweet de d

Ik val maar meteen met de deur in huis... Schrik niet, lieve schatten - want 't gaat hier nu opeens over huishoudens en huishoudkunde - maar ik ben smoorverliefd op mijn nieuwe wasmachien! Ik zie u kijken, maar lees vooral verder, want ik ben niet plots in een huiswijf veranderd, maar ik ben toch echt wel heel lyrisch  over mijn nieuwe aankoop...  't is goed gerief en dan kan ik me daarin toch wel meer dan gemiddeld verliezen...  Onze nieuwe beauty verdraagt 9 kilo vuile Demettoswas. U leest het goed: 9 kilo! Snel omgerekend is dat het gewicht van een dikke huiskat, 4 à 5 broden, een hoop turnzakken of een hele familie knuffelberen. Apart, hé, we moeten ook niet helemaal overdrijven. En het in- en uitladen is de helft van het plezier! (Tussen ons gezegd en gezwegen: ik zou de verse was uitladen en meteen weer in de trommel stoppen, gewoon voor 't plezier. En omdat die mama's in reclamefilmpjes op tv dat ook doen... En dan ruik ik eraan en scheurt mijn mond bij

Als je meisje vleugels krijgt, ben je plots meer mus dan je dacht... en hou je het nest donzig, zacht en warm  tot vrijdag!

Leef  in de zonneschijn zwem  in de zee drink wilde lucht

Zoals de traditie het voorschrijft - en niemand is traditioneler ingesteld dan wij!-  vertrok team Emmysoet vorige week voor een korte doch degelijke trip richting een onontgonnen oord, Marseille dit keer. (Eerder waren Bretagne , Napels , Madrid , Bologna , Bordeaux  en ook nog wel wat andere plekjes aan de beurt... Wij hebben al een uitgebreid gemeenschappelijk reisverleden...) Marseille was ooit culturele hoofdstad van Europa, nu dus ons toevluchtsoord voor 4 extreem chille dagen. En laat vooral dat chillen onze specialiteit zijn... Het blijft toch wel een beetje vreemd: de trein opstappen in een frisse 19 graden, maar bij het uitstappen meteen voelen dat je overdressed en veel te dik gekleed bent. Maar no worries, nothing a bikini can't solve ;-) Dat we gezond hebben, da's zeker. Dat we gesmuld hebben staat vast. Dat we gepuft en gezweet, gekayakt en gezongen, gestrolld en geslenterd, gelachen en gegierd hebben, dat had u vast niet verwacht. Lekker en veel! Em

En plots gaat het snel! Augustus brengt altijd weer een halve liter stress met mee, zeg! De (lucht)matras is al enkele dagen gedraaid, er resten ons -helaas, pindakaaaaas!- nog minder vakantiedagen dan we er al mochten proeven... MAAR ! Denk vooral niet dat wij ons hier vervelen... want winterbody's worden gemaakt in de zomer, toch?!

De voorbije dagen mochten we met Eva Westhoek voor het eerst een standje bemannen op Festival Dranouter ! Je kon er natuurlijk terecht met al je veggie- en veganvragen, maar ook om bekende vegetariërs te voederen , een fotootje te nemen met onze immer sexy broccoliman , en voor écht overtuigde durfals waren er ook veggie en vegan tattoos ! Op de camping konden fijnproevers op donderdag al vegan hapjes meepikken, en al wie zin had in plantpower op de pleine, kon bij ons terecht voor lekkere tips voor gezonde (én vettige) veggie en vegan happen. Quinn en haar vriendin kwam ook eventjes langs én ze bleven ook bij Emmyemmy en mij slapen, dus was een beetje voorlichting over drank- en ander gebruik op zijn plaats ( drank is den duvel! ). Ook zij keerden terug met een brede smile en zin in meer... Hoe vat je 4 heerlijke dagen samen in een post die het allemaal vertelt? Niet! Het worden dus enkele foto's, het contentement hoef je er vast zelfs niet bij te bedenken ;-)