Doorgaan naar hoofdcontent

Colomba Livia

Wij trekken nestjes aan, zo lijkt het wel...

Sinds enkele dagen huist in ons straatboompje een koppel grijze duiven. (Ik checkte het even hier, het blijkt om de Colomba Livia te gaan, ook wel rotsduif of stadsduif genoemd. Koddig: grijs met een zwarte streep in de nek.)

Hoewel ik een hékel heb aan gevogelte allerhande, vind ik het begluren van die tortels best fijn, vooral omdat ik het zowel uit mijn slaapkamer als vanuit de zetel kan doen. En terwijl je gluurt, doe je niets anders, dus ik word er behoorlijk zen van. Dat kan ik van Jackman niet zeggen, want hij draait helemaal wild als hij de mamaduif of de papaduif of het volledige koppel oudersduiven aan en af ziet vliegen met takjes, takjes en eh... takjes. Opwinding alom! Spanning!

U begrijpt vast dat wij hoopvol uitkijken naar de duivenjongen die wij , gemakkelijkheidshalve, tot onze huisdieren rekenen. Bij elke "roekoe" wordt met extreme interesse het gordijn omhoog gerold, om toch maar niets van het spektakel te missen!  Komen ze? Komen ze?

Als het tweede nest van Poperingseweg 249 een feit is, komt u het als eerste te weten!






Reacties

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!