x dingen die ik leerde van... -Lena Dunham

Ik raakte sinds lang niet meer zo geïnspireerd als door Lena Dunhams boek ‘Not that kind of girl’, een autobiografisch werkje waarin ze zichzelf op onnavolgbare wijze absoluut niet serieus neemt. De hele Girls-hype van de voorbije jaren/seizoenen was een beetje aan me voorbijgegaan(ik zal het maar aan mijn borstvoeding en daarbijhorende tepelkloven wijten), maar toen ik een halve bladzijde in haar boek gelezen had, wist ik wat Netflix me de komende weken zou mogen serveren. Hoeveel seizoenen zijn er, bij de weg? Bingewatching for the win.

Vooral de random volgorde van de hoofdstukken- nu eens ernstig , bitter, wreed en net daarna hilarisch- ,de origineel gekozen thema’s en de zelfspot die tussen de letters druipt zijn mijn steke. In die mate zelfs dat ik me –is dat plagiaat?- voornam de komende zomerweken door haar te laten inspireren.

Het grote hoofdstuk ‘Seks en eerste keren’ sla ik voor uw en mijn gemak over.

“x aantal dingen die ik van … leerde” wordt de komende periode een nieuwe reeks op deze blog. Ook 'Mails die ik zou versturen als ik ietwat meer lef had gehad' schreeuwt om mijn aanvulling...

Er staat met opzet geen bepaald lidwoord ‘de’ voor die 'x aantal dingen...', omdat dit nogal wat afbreuk zou doen aan mijn voorbeelden: ze leerden me nog heel wat meer maar niet alles lijkt me voer voor publicatie en ik wil ook niemand in verlegenheid brengen, laat staan dat ik volledig wil zijn. (“Wat heb ik niet van hen geleerd? “zou hen nog veel meer eer aandoen. Ik weet het. Want wat leerde ik niet van -zum bespeel- mijn vake en moeke?