Doorgaan naar hoofdcontent

7 foto's, 1 week - school&feest

Ik nam vorige week wat vaker de tijd om foto's te nemen, dus 't is weer het moment...
voor 7 foto's, 1 week!

De week begon met sneeuw vorig weekend, maar  dinsdag en woensdag proefden we toch al voorzichtig een beetje van de lente... (Wiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!) Samen met de courage voelde ik mijn energy level vier trappen stijgen!

Omdat Het Nest vandaag schoolfeest viert, had ik vorig weekend niet veel keuze: ik moest en zou door de sneeuw naar Brugge sjezen, op zoek naar een coole outfit voor Quinn.  Die sneeuw bleek een prima excuus voor een namiddagje me-time:  't was heel rustig in de winkelstraten en mijn cheesecake bij lpq smaakte delicieus...

Ook op school heb ik deze week gewoon keihard genoten. Zowel tijdens als buiten de lessen kneep ik mezelf enkele keren in de arm ... Dat ik gewoon betaald word om zoveel fijne dingen te (mogen) doen met mijn gasten, dat kan ik niet altijd helemaal geloven...
We werkten rond het ontstaan van de democratie en gebruikten daarvoor gummiberen, stonden stil bij het smelten van de ijskap en gingen all the way in een ijsbeer- en pinguinpak, we wekten energie op door een pindanoot te verbranden (steekvlam! wham!) ,gingen meteen ook op de foto met skinny Rudi en hielden een benefiet voor de ijsbeer.

Lieve lezers, Ik.Word.Hiervoor.Betaald.

Ook thuis aan animo geen gebrek: van een Furbie die aan 't eind van zijn Latijn is en acuut geopereerd moet worden tot een dubbel rietjesgat in je gebit... deze week was 't van dadde...

De weken gaan open en dicht,
maar zoals het nu gaat, gaat het goed!










Reacties

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...