The simple life

Wat volgt stelde ik lange tijd uit, omdat ik er niet aan toe was, of omdat ik wat moest denken, wat wilde zuchten, maar half kon nadenken of volledig van slag was. Nu komt het er toch van, omdat het morgen te laat is. Vijgen na Pasen, zo u wil. Oud nieuws op Nieuwjaar. Een grote omloop om u mijn vrouw van het jaar , en bij uitbreiding van de laatste 30 jaar, nog even voor te stellen. Omdat een blogbericht te kort is om alle eer die ik haar wil bewijzen in te verwerken, beperk ik mij tot een foto. Lieve oma Lieve, jij was geweldig.  

Omdat ik er zo goed als zeker van ben dat osteo Tom mij morgen niet zal kunnen behandelen voor de geblokkeerde nek (ja, ik ben een trunte en ja, als jij mijn pijn zou voelen, zou je evenveel trunten), doe ik aan zelfmedicatie en -behandeling. Moeilijk, een huzarenstukje, maar 't gaat ook en het is weer eventjes "één met de natuur". En waar ik mij het meest één met het universum voel, is in mijn bad! (Mijn laatste bevalling schiet me plots weer te binnen, waarbij Drakenjager me tijdens de rit naar het verloskwartier nog af probeerde te raden in de jacuzzi te duiken. 't Is hem niet gelukt, ik heb wel 5 uur tussen de bubbels gedobberd.) Noem het mijn natuurlijke habitat, noem het mijn back-to-the-roots-reflex, noem het wat je maar wil... Wat er ook van zij, deze dame gaat in een heet bad, met de bedoeling de volledige ruggenwervels los te weken en te bewerken... Ik vraag me al 2 dagen af hoe dat voelt, pijnvrij zijn. (Dat vroeg ik me na mijn keizersnede ook af, maar da

Vandaag ben ik geveld. Correctie: ik was gisteren plots geveld. Verkeerd in slaap gevallen en wakker geworden met een geblokkeerde rug, schouder, arm en nog wat meer. Paniek! Zo'n hypochonder ben ik wel! Crèmetje! Zelfmassage! (Probeer maar, zo met je armen op je rug...) Het is nog niet veel beter, maar typen lukt nog net. Gelukkig maar.

Als Emmy Tiramisu komt, is het feest! Proefde u ooit al eens een prinsessen- of prinsenpizza? Een voetbalpizza? Een pizzavoet of -hand? Wij wel! Gisteren! Tijdens Emmy's culinair ateljee! Woepie woepie! Er stond ook een voorleesuurtje gepland (Quinn las ons voor, voor alle duidelijkheid) en 's avonds was het smullen geblazen in de Passage in Poperinge. U leest het goed: wij smulden van 't vaderland weg. Wat een weelde! Wat een plezier! En voor wie Emmy Tiramisu eens wil boeken voor een eigen Ateljee: haar nummer is via haar management (Mamasoet Inc.) te verkrijgen. Haast u, 2013 zit al bijna vol!

Omdat de voorbije dagen nogal zwaarbeladen waren, een eenvoudig fotoverslag. Maak er uw verhaal van, wees blij met wat en wie u hebt en besef dat het geluk puur, vluchtig en broos is.

Wij geven elkaar geen cadeaus, Drakenjager en ik. Sinds lang niet. Tenzij je onze 3 juniors in 5 jaar tijd meetelt. Zo ja, besef je al snel dat geen cadeau, hoe groot, spectaculair, subtiel of origineel ook daaraan kan tippen. Geen cadeaus dus voor ons, als we jarig of sip of kerstvierend zijn. Tot vandaag dus, enfin, twee weken geleden. Op kousenvoeten stelde hij voor om dit jaar kerstcadeautjes te kopen. WOEPIE! Ik hoefde er zelfs geen anderhalve keer over na te denken, het voorstel werd meteen tot het beste sinds maanden uitgeroepen. (Meestal komen de goeie voorstellen hier van mij, een gegeven waar Drakenjager maar al te graag in meegaat, gezien het hem heel wat denkwerk bespaart.) Cadeautjes! Kerst! En omdat het hier vandaag dubbel feest is, vond ik dat hij maar eens origineel moest zijn. Verlanglijstje? Niets van! Deze jarige dame wou verrast worden! De lat lag hoog, maar hij moest ze nemen. En wie mij kent, weet dat ik geen belang hecht aan prijs of omvang. Originaliteit, da

Omdat ik nog wat verder drijf op de tonen van het winterconcert van daarnet, nog een liedje voor het slapengaan. 't Was lang geleden, maar 't blijft goed. "Laat buiten de stormwind nu maar razen in het donker want binnen is het warm en licht en goed." Als iets me maar recht houdt.

Zouden de regenwormen dit weertje kunnen appreciëren? Zouden de eendjes gezellig snateren? Blubben de vissen tevreden heen en weer? Goed, dan mag het nog eventjes zo blijven. Voor één dagje.

Elk trimester komt dé groggydag eraan. Dit keer was die vandaag, en ik vermoed dat-ie morgen nog wat zal blijven hangen. Komt ervan als je een hele dag door geconcentreerd leerlingenresultaten evalueert. Maar let op, ik klaag niet. De vakantie lonkt. En als de wereld morgen niet vergaat, feest ik maandag superhard.

Dat mijn Duits héél povertjes is (nee, Marcel kon het niet goed uitleggen en nee, ik studeerde het ook niet graag), stoort me doorgaans niet. Ik heb het de voorbije jaren -op een primitieve instructie over de weg naar de Menenpoort na-  geen énkele keer nodig gehad. U gelooft mij niet, ik voel het! En toch, nog nooit. Niet voor educatieve doeleinden, niet voor culinaire doeleinden, en zeker niet voor mijn congés. Mijn sensuele Frans daarentegen... maar da's voor een andere keer. Ik voelde mij comfortabel in mijn Duitsloze bestaan, tot vandaag, en vermoedelijk ook en nog méér morgen. Want morgen, beste lezer, ga ik iets doen wat ik nog nooit eerder deed... ik ga (samen met 30 leerlingen) naar Aachen, naar de Weinachtsmarkt! Ik, het kerstste mens ooit (als kerstekind kon dat moeilijk anders) ga kerstmarkten. Weelde! Vreugde! Verlangen! Maar dat Duits wordt dus zeker een probleem. Al blijf ik er nuchter bij. Als ik het niet kan zeggen, doet Cynthia het wel. Zij geeft Duits, van

Wij stuntten vandaag. Wij: Drakenjager en ikzelf. Stuntten: drie kinders en een mama tegelijk doen lachen is geen sinecure. Vandaag: voor dag en dauw. Bewijzen van onze bovenmenselijke stunt vindt u hieronder. Wie zich (terecht) afvraagt bij wie het probleem ligt, en meteen ook enthousiast zelf aan het werk gaat, kan ik alleen maar aanraden: "Bezint eer gij begint!"

Beste lezer Ik ben nog altijd extreem zen na ons Wu Weibezoekje, vrijdag laatst. Verwennerij ten top. Warm en koud. Droog en nat. Scrubzout. En buiten zwemmen terwijl het stormt. U begrijpt dat ik nog nageniet. 'k zin zen.

Het gebeurde voordat ik er erg in had. Ik had het kunnen weten: 't was stil, verdacht stil, en toen ik hem riep, klemde hij zijn blauw stiftje parmantig in zijn handje. "Mooi! Oooh!" Veel kon ik daar niet aan toevoegen...

Heb je dat ook, dat je liedjes soms helemaal fout meezingt? Ik dus wel, en vaak! Als kind kweelde ik met mijn walkman mee, in het Italiaans. Laura Pausini, La Solitudine. Van Ieper tot in 't zuiden, tot de batterijen plat waren en Takketa er een punthoofd van gekregen had. (En oma ook. Konden wij geen Vlaamse liedjes zingen?) Ik kende er geen neut van, maar nog steeds klink ik erg overtuigend in het Italiaans, zij het alleen op aanvraag. Ik dacht ook heel lang dat het "heal the world" was, pas enkele jaren geleden ontdekte ik dat Band Aid vooral de hongerigen wou spijzen en dat Michael Jackson er bitter weinig mee te zien had. Maar de grootste miskleun uit mijn muzikaal repertoire is dendezen : "En de wistmus for de wistmus  en de wistmus for de wistmus, en de wistmus for de wistmus en de wist wist wist mus!" Wie het origineel hierin herkent: proficiat. Wie het origineel hierin niet herkent, klikt best eens hier .

Ik sta wat prikkelbaar de laatste dagen. Gisteren een bekeuring in de bus, ik reed te snel op 10 augustus 2012, in Nieuwerkerk in Olland. Jaja, gisteren. Die Ollanders nemen hun tijd, me dunkt. 10 augustus! En wat heet te snel? Ik reed 64 waar je 50 mag. Hier zou dat mij 50 euro kosten. Daar 89. Negenentachtig euro! Man!Wat kon ik daarvoor zoal gekocht en gedaan hebben? In gedachten spoorde ik naar Antwerpen om een jurk van de Cos te scoren of in een luxehotel te overnachten. (Met de Flairbon, akkoord.) Ik ging met Big Boy naar Walking with Dinosaurs. Ik kocht vier Kir Royaltaarten en smikkelde ze in mijn eentje op. Ik spaarde verder voor een hippe monter , in olijfgroen met donkergroene cijfers (bestaat dat?). Ik schonk Artsen Zonder Grenzen een royale gift (zonder belastingaftrek, want zo ben ik niet). Ik ging met Emmyemmy wellnessen in de Wu Wei én royaal uit eten achteraf. Allemaal in gedachten, allemaal mogelijk, maar nu niet meer. Bedankt, Ollanders, u knibbelde aan mij

De paarse bic ligt klaar, het correctieproefwerk is zo goed als ingevuld, mijn jeugdig publiek werkte zich deze namiddag uit de naad op spreekwoorden, zegswijzen, trema's en koppeltekens. Dat hoop ik toch. Het bleef stil in de mailbox, en geen nieuws is goed nieuws, dus... Morgen neem ik de proef op de som. Benieuwd of ze tussen mijn vrolijk gekwebbel en entertainment door het plezier voor de taal ontdekt hebben. Ik hoop dat ik mijn bic niet leeg moet schrappen. Dat zou jammer zijn, want de stapel kerstkaartjes wacht om beschreven te worden.

Het begon niet al te best. Toen we ons tafeltje toegewezen kregen, bleek dat bij de 'wand' te zijn, de posh benaming van de muur. (Doe gewoon, mevrouw, we hoeven geen blabla.) De tafeltjes rondom ons vulden zich met een chichipoepoe mengelmoes van een boven zijn stand levend volkje, gehuld in feesttenue en als een kerstboom behangen van goud- en zilverwerk. De maître sprak hen aan over zijn interessante wijnkaart , omdat hij 'uit hun gesprekken vermoedde dat ze kenners waren'. Fijn spel, kerel, maar heel doorzichtig. Het wachtbordje was heerlijk, en we bestelden salades. In afwachting van hun komst, deelden we het enige aanwezige botertje op ons versneden wachtstuutje . De salades waren royaal en de scampi blonken. Ik nam vier happen en de smaak beviel. Bij de vijfde hap zag ik iets bewegen. Na een dubbel- en driedubbelcheck kon ik mijn ogen niet geloven, de vierde keer was ik zeker: een harige, groene, kronkelende rups baande zich een weg door mijn slaatje! Ontzet

Zelfs toen er gisteren nog wat twijfel was, is het sinds vanmorgen helemaal zeker: ik zou géén goeie verpleegster zijn . Redenen legio, ik som de belangrijkste voor de volledigheid en ter ondersteuning van de geponeerde stelling eventjes op. 1 Ik hou niet van getrunt. Proefondervindelijk onderzoek de voorbije jaren leerde me dat de mannelijke versie van de mens nogal eens durft te trunten. Onpasselijk word ik daarvan, en ik bijt telkens op mijn tanden om het klagend exemplaar niet van antwoord te dienen. Zere maagjes, een zeer keeltje, pijn aan de voetjes of nog een ander kwaaltje waar wij vrouwen onze stem zelfs niet voor verheffen, lijken voor heel wat mannen de eerste weg naar een snelle dood. 2 Ik heb véél te veel medelijden met het lijdend voorwerp, zeker als het om kindjes gaat. Eigenlijk zou ik het liefst de hele dag met een droevig, snotterend, kwijlend, treurend en van rode wangetjes voorzien snoezeltje op mijn schoot zitten, maar dat kan je in een ziekenhuis moeilijk wa

Geachte heer Deboosere Uw aankondiging bij het begin van de week deed in mijn nestje twee (en een mini-) kinderhartjes sneller slaan. We hamsterden een voorraad proviand bijeen, haalden de tuin leeg, maakten een warm mandje voor Hatsjie en kochten zelfs al snowboots ter voorbereiding van wat komen zou... 10 centimeter beloofde u ons.  Ik had dan ook de slee al klaargezet, om bij al te veel slipgevaar met de juniors naar Ieper te glijden... U kunt zich de ontgoocheling op de gezichtjes van mijn troetels niet voorstellen, en indien u dat wel kon, sliep u de voorbije week niet goed. Wij leggen de lat in Vlamertinge nogal hoog, ziet u, zowel in letterlijke als in figuurlijke zin. En nee, uw pak sneeuw kwam niet hoog genoeg. 'Net niet' zou een eufemisme zijn voor het zielige laagje poeder dat wij vanmorgen in den ho f aantroffen. Geachte heer, beste Frank, wij nemen hiermee geen genoegen en hopen dat u zich uit de naad werkt om de verwachtingen die u creëerde alsnog in te los

Voor wie zit te wachten op een volgend veggiereceptje , ik ben erop aan 't broeden. Ik test dat liever eerst uit, om zeker te zijn dat ik geen nonsens verkoop. To be continued.

Dan voel je je al zo melig als de betere pallulle, legt collega J. een héérlijk schijfje op tussen de middag... Ik moest het wel posten... Bij deze! "You didn't desert me, my brothers in arms."  Ook al vecht ik mijn eigen strijdje uit. Bedankt, brothers & sisters...

En trouwens... de kerstsfeer geurt in huis. Ik word er wat melig en wee van, al zijn Jackmans reacties op ons recente stukje natuur in huis ook wel héél snoezig. "Boom! Bal! Mooi! Daar!" Op een dag eet ik hem op... Maar goed, de kerstboom, dus, en alle sfeer die errond gecreëerd werd door het nestje. Al had het 4 voeten, 4 poten, 2 autoritten en heel wat gevloek en gesjouw in de aarde voordat-ie (zonder aarde!) de living bij het vogelhoekje sierde. Ik bespaar u de details over het echtelijk geruzie dat bij het installeren van ons geurend interieurstuk plaatsvond. En hij staat er, uiteindelijk, en ziet er vredig uit. En ook een beetje krom (daar ging het geruzie over...) Maar als je de juiste invalshoek vindt om hem te fotograferen, merkt niemand er wat van. (Alleen de betere bloglezers, omdat zij zich goed informeren.)

Gisteren flockte ik een Nunosaurus.  De trotse nieuwe eigenaar kon zijn geluk niet op.  Ik vond 't dan ook een geslaagde primeur.  Meer van dat! 

Van koningsnieuws word ik vrolijk, en dan heb ik het niet over die vadsige Laurent met zijn maitresse, nee, ik heb het over de échte royals, zij die vol flair en elegantie en met gepaste trots hun taak vervullen. Neen, ik ben geen royalist (oma Lieve zou het me verbieden!), maar als ik hertogin Kate zie, krijg ik het warm. Wat een fijn mensje, wat een gracieus beeldje en wat een énig modelletje. EN KATE IS ZWANGER ! Feest in Vlamertinge, want ik vier mee met mijn favoriet prinsessenmens. In gedachten. En effectief, want ter ere van Windsor Junior smikkel ik vanavond een suikerzoete mango. Het namen zoeken kan beginnen...

Van sommige webwinkels word ik vrolijk en van sommige érg vrolijk, dus toen ik via Belmodotv te weten kwam dat ZsaZsa Rouge en Petit ZsaZsa nu eindelijk ook virtueel te bezoeken zijn, maakte mijn hart een sprongetje... Enkele jaren geleden ging ik erheen met Emily en sindsdien heb ik er mijn hart verloren. Wat je er kunt kopen? Hebbedingen... en hoewel ik niet zo hebberig ben, zal ik me vanaf nu serieus moeten beheersen om niet volledig los te gaan in dit nieuwe walhalla. Benieuwd? Check dendezen maar eens: https://www.zsazsashop.com   Betreden is op eigen risico. En zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb!