Doorgaan naar hoofdcontent

Potvermillementebolle!

Ik sta wat prikkelbaar de laatste dagen. Gisteren een bekeuring in de bus, ik reed te snel op 10 augustus 2012, in Nieuwerkerk in Olland. Jaja, gisteren. Die Ollanders nemen hun tijd, me dunkt. 10 augustus!
En wat heet te snel? Ik reed 64 waar je 50 mag. Hier zou dat mij 50 euro kosten. Daar 89. Negenentachtig euro! Man!Wat kon ik daarvoor zoal gekocht en gedaan hebben?

In gedachten spoorde ik naar Antwerpen om een jurk van de Cos te scoren of in een luxehotel te overnachten. (Met de Flairbon, akkoord.)
Ik ging met Big Boy naar Walking with Dinosaurs.
Ik kocht vier Kir Royaltaarten en smikkelde ze in mijn eentje op.
Ik spaarde verder voor een hippe monter, in olijfgroen met donkergroene cijfers (bestaat dat?).
Ik schonk Artsen Zonder Grenzen een royale gift (zonder belastingaftrek, want zo ben ik niet).
Ik ging met Emmyemmy wellnessen in de Wu Wei én royaal uit eten achteraf.

Allemaal in gedachten, allemaal mogelijk, maar nu niet meer. Bedankt, Ollanders, u knibbelde aan mijn dromen.
En dat wellnessen doe ik lekker toch! Morgen! Met Emmyemmy! In Wu Wei! En met een royaal diner! 
Nèh!

p.s. En normaal rijd ik altijd reglementair. Altijd.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...