Doorgaan naar hoofdcontent

Mamasoet, uw voorproefster!

 
Sinds we in Vlamertinge wonen, zijn we met het Nest vaste klant bij Piet en Claire, oftewel de Spar. 't Zijn supervriendelijke eigenaars en ook hun winkeldames en vakantiejobbers zijn fijne mensen. Daarbij komt nog dat hun hippe zonen (de Piraten!) onze buren zijn, dus u begrijpt vast dat wij graag naar de Spar gaan.

Vandaag was dat niet anders, en toch werd ik nog eens extra verrast, want Claire moest mij eens iets vragen...
(Huh? Iets vragen? Watte?)

Het zat zo: Spar start met een volledig nieuw veggie assortiment. En nu wilde Claire wel eens weten wat zij daarvan voor haar Spar moest/kon inkopen, wat veggielekker was en wat minder lekker smaakte... En voor het proeven van al dat vleesvervangend materiaal had ze aan ... MIJ gedacht!!

Check it out, ik mag dit hier allemaal gratis proeven (en er komt nog heel wat achter, beloofde ze me), als ik dan eens eerlijk mijn gedacht zeg over de smaak...


Clairetje, je kon mij niet blijer gemaakt hebben!

pee is:Spar Vlamertinge is gespecialiseerd in kaasplankjes met vers fruit en noten. Ze zijn (echt waar) héérlijk!

Reacties

  1. Wij hebben het ook gekregen! Vlamertinge ontdekt het vegetarisme, geloof ik :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha, Lieve, ik had aan Claire gezegd dat jullie mss ook geïnteresseerd zouden zijn! Hihi...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...